Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΑ: Η σχέση με τον πατέρα τους

           Το πιο συχνό αίτημα με το οποίο έρχονται οι άνδρες στη ψυχοθεραπεία είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στη σχέση τους με τις γυναίκες τους. Καθώς όμως προχωράει η διαδικασία της θεραπείας, έρχονται στην επιφάνεια άλλα προβλήματα που έμεναν άλυτα για πολλά χρόνια και αφορούν τις σχέσεις τους με τους πατέρες τους. Υποφέρουν για μία «χαμένη» σχέση, όπως και για το ότι δεν είχαν τη στήριξη και την προσοχή τους. Όλα αυτά τα συναισθήματά εδώ και πολλά χρόνια έχουν μάθει να μην τα εκδηλώνουν και να τα καλύπτουν πίσω από τη συνεχή προσπάθειά τους να αποδεικνύουν στους άλλους την αξία τους. 

            Μελετώντας λοιπόν τις σχέσεις πατέρα-γιου, συνειδητοποιούμε ότι πολλοί από αυτούς δεν έχουν λάβει φροντίδα και νοιάξιμο από τους πατέρες τους καθώς μεγάλωναν. Ακόμα, λόγω της απουσίας των πατέρων τους, οι εικόνες που σχημάτισαν για εκείνους, αλλά και για τον ρόλο που έπαιξαν αυτοί  ως παιδιά στη μη διαθεσιμότητά τους, είναι διαστρεβλωμένες. Αυτή η απόσταση των πατέρων τους, τους επηρεάζει στη ανάληψη των ρόλων τους ως ενήλικες.

            Σε γενικές γραμμές η πεποίθηση που επικρατεί είναι ότι οι πατέρες δεν εκδηλώνουν στα παιδιά τους την αγάπη και το ενδιαφέρον τους με άμεσο τρόπο αλλά με συμβολικό, ένας από τους οποίους είναι και η εργασία τους. Γι’ αυτό μπορούμε να καταλάβουμε γιατί δυσκολεύονται τόσο πολύ στο να εκφράζουν τα συναισθήματά τους.

            Οι άντρες, λόγω της απουσίας των πατέρων τους από τη ζωή τους έχουν στερηθεί το ανδρικό πρότυπο και την ανδρική στήριξη που είναι πολύ σημαντική για τη φυσιολογική τους ανάπτυξη. Η απουσία αυτή, στάθηκε αφορμή για να τους εξιδανικεύσουν και να τους δημιουργηθεί ένα αίσθημα ανεπάρκειας. Με λίγα λόγια, «ένας απών ή απόμακρος πατέρας εύκολα δημιουργεί την εντύπωση ότι είναι πολύ σημαντικός». Στο να θεωρηθεί μεγαλύτερη η αξία του πατέρα και να τον εκτιμήσουν περισσότερο τα παιδιά βοήθησαν πολύ ο εκθειασμός των πράξεών τους από τις μητέρες τους. Και οι ίδιοι όμως οι πατέρες εκδήλωναν παρόμοια συμπεριφορά ίσως για να ανταγωνιστούν τις συζύγους τους που είχαν εντονότερη παρουσία στη ζωή των παιδιών τους. Με το να παρουσιάζονται οι πατέρες τους ικανοί για όλα, οι ίδιοι ανέπτυξαν χαμηλή αυτοπεποίθηση.

             Η αυτοεκτίμηση των ανδρών εξαρτάται πολύ από το τί πιστεύουν οι πατέρες τους για εκείνους. Για παράδειγμα, υπάρχει πιθανότητα ένας σιωπηρός και απόμακρος πατέρας να κάνει τον γιο του να πιστέψει ότι δε νοιάζεται για αυτόν επειδή υπάρχουν σημαντικότερα θέματα. Αυτό έχει σαν συνέπεια να αρχίσει ο γιος να πιστεύει ότι δεν αξίζει να παίρνει περισσότερη προσοχή από τον πατέρα του.

            Η ψυχοθεραπεία στοχεύει στο να βοηθήσει τους άνδρες να καταλάβουν ότι ο τρόπος ανατροφής τους, έχει επηρεάσει τη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους και ότι δεν είναι αυτοδημιούργητοι και αυτάρκεις στον βαθμό που οι ίδιοι νομίζουν. Όταν ο άντρας καταλάβει ότι ο πατέρας του δεν τα ήξερε όλα, ούτε και μπορούσε να τα κάνει όλα, θα δει ότι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούσε ήταν ο δικός του τρόπος και όχι ο μοναδικός τρόπος για να είναι κανείς πατέρας. Αυτό τον βοηθάει να αποφασίσει τί πατέρας θέλει ο ίδιος να γίνει. Μέσω της διερεύνησης της σχέσης με τον πατέρα του, ο θεραπευόμενος αποφασίζει το είδος του συζύγου, του πατέρα και του φίλου που ο ίδιος θέλει να γίνει.