Ο μητρικός θηλασμός συμβάλλει στη διαμόρφωση του δεσμού μητέρας-βρέφους, παρέχοντάς του αίσθηση ασφάλειας και ανταπόκρισης στις ανάγκες του, με αποτέλεσμα τη συναισθηματική του υγεία αλλά και τη μετέπειτα ομαλή ανεξαρτητοποίησή του.
Ο μητρικός θηλασμός έχει προστατευτική επίδραση και στην ψυχική υγεία της μητέρας, διότι εφόσον είναι επιτυχής, μειώνει το άγχος και αποτελεί την καθημερινή ευκαιρία της να ηρεμεί και ν’ αρχίσει να απολαμβάνει το γονεικό της ρόλο.
Μέσω του θηλασμού και της δέρμα-με-δέρμα επαφής εκκρίνεται η γνωστή ως «ορμόνη της αγάπης», η ωκυτοκίνη, σε μητέρα και βρέφος. Η ορμόνη αυτή δημιουργεί στη μητέρα θετικά συναισθήματα και ικανοποίηση.
Επιστήμονες εξέτασαν 49 κλινικές έρευνες των τελευταίων δεκαετιών και κατέληξαν ότι :
-Στις έξι εβδομάδες ζωής του βρέφους, μητέρες που δεν θηλάζουν έχουν διπλάσια πιθανότητα να εμφανίσουν συμπτώματα κατάθλιψης.
-Επίσης, μητέρες που εμφανίζουν κατάθλιψη μετά τις 6-8 εβδομάδες από τον τοκετό συνήθως δεν θηλάζουν.
-Τέλος, μητέρες που πάσχουν από κατάθλιψη και θηλάζουν, εμφανίζουν πιο φυσιολογικό εγκεφαλογράφημα.
Στα πλαίσια μιας άλλης μελέτης στην Αυστραλία το 2009, επιστήμονες παρακολούθησαν 6.621 παιδιά από τη γέννησή τους μέχρι την ηλικία των 15 ετών, κατέγραψαν τη διάρκεια του θηλασμού και τα επεισόδια παιδικής παραμέλησης/κακοποίησης. Τ’ αποτελέσματα κατέδειξαν ότι τα περιστατικά παιδικής κακοποίησης ή παραμέλησης αυξάνονταν, όσο η διάρκεια θηλασμού ήταν μικρότερη, ενώ παιδιά που ως βρέφη δεν θήλασαν καθόλου είχαν 3 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να παραμεληθούν ή να κακοποιηθούν, σε σύγκριση με όσα θήλασαν περισσότερο από 4 μήνες.
Ο πρώτος θηλασμός ήδη μέσα στην πρώτη ώρα μετά τη γέννηση είναι σημαντικός και κρίνεται απαραίτητη η επαφή των νεογνικών χειλιών με την θηλή της μητέρας.
Μια έρευνα στη Σουηδία επισήμανε πως η άμεση έναρξη του θηλασμού αύξανε την επιθυμία της μητέρας για συνδιαμονή με το μωρό στο μαιευτήριο, καθώς και τη διάρκεια της αγκαλιάς τους κατά 100 λεπτά ημερησίως. Τέτοιες θετικές μητρικές συμπεριφορές, όπως το φιλί, το χάδι, η βλεμματική επαφή, το χαμόγελο και η ομιλία προς το νεογέννητο ενισχύονται από την έκκριση της ωκυτοκίνης που προαναφέρθηκε.
Η ανθρωπολόγος B. Jordan αναφέρει πως η μητέρα και το μωρό αφοσιώνονται σχεδόν ολοκληρωτικά στη μεταξύ τους σχέση μέσω του αγγίγματος, των κινήσεων, των ήχων και των οσμών, τα οποία απαντώνται όλα και στο θηλασμό.
To 2002, ο Attrill μέσω μιας έρευνας περιέγραψε τις τρεις φάσεις της απόκτηση του μητρικού ρόλου κατά την πρώτη εβδομάδα της λοχείας. Η κατάκτηση των τριών σταδίων, ξεκινώντας με το άγγιγμα του μωρού με τα ακροδάχτυλα, ακολουθεί το άγγιγμα του με ολόκληρη την παλάμη και ολοκληρώνεται με τα χέρια της μητέρας,
που αγκαλιάζουν το νεογνό, συμπεραίνοντας την ενίσχυση του δεσμού μέσω της επαφής αυτής.
Η δυαδική σχέση μητέρα-παιδί συνεχίζεται από τη μήτρα που θρέφει το έμβρυο κατά την ενδομήτρια ζωή , στο μαστό που θρέφει το βρέφος στην εξωμήτρια πλέον ζωή και χαρακτηρίζεται ως το τέταρτο τρίμηνο κύησης.
Τα μωρά απολαμβάνουν τόσο πολύ το θηλασμό, ώστε ακόμα και αν δεν πεινούν συχνά θηλάζουν, εάν τους προσφερθεί ο μαστός, διότι το στήθος δεν είναι μόνο τροφή αλλά και νερό, παρηγοριά, επαφή, ασφάλεια και ευχαρίστηση.
Καθώς το μωρό θηλάζει η μητέρα συχνά ανακαλεί μνήμες που αφορούν τη σύλληψη, την εγκυμοσύνη, τον τοκετό, το θηλασμό ,αλλά και το μέλλον της ίδιας της ίδιας και του παιδιού.
Τέλος ο επαγγελματίας υγείας και ο σύμβουλος θηλασμού οφείλει να ενημερώνει σωστά και σφαιρικά την οικογένεια και να βοηθάει τη μητέρα στο θηλασμό, ώστε να ενισχύσει το δεσμό της με το μωρό. Ο ρόλος του είναι καταλυτικός ώστε να κυλήσει η γαλουχία χωρίς πολλά προβλήματα που θα μπορούσαν να διαταράξουν αυτή τη σχέση και ν’ ακούσει πραγματικά τα συναισθήματα της μητέρας στη δύσκολη αυτή περίοδο της μεγάλης αλλαγής, αναγνωρίζοντας τα άγχη της και παρέχοντας εξατομικευμένη στήριξη στις ανάγκες που θα προκύψουν.
μητρικός θηλασμός συμβάλλει στη διαμόρφωση του δεσμού μητέρας-βρέφους, παρέχοντάς του αίσθηση ασφάλειας και ανταπόκρισης στις ανάγκες του, με αποτέλεσμα τη συναισθηματική του υγεία αλλά και τη μετέπειτα ομαλή ανεξαρτητοποίησή του.
Ο μητρικός θηλασμός έχει προστατευτική επίδραση και στην ψυχική υγεία της μητέρας, διότι εφόσον είναι επιτυχής, μειώνει το άγχος και αποτελεί την καθημερινή ευκαιρία της να ηρεμεί και ν’ αρχίσει να απολαμβάνει το γονεικό της ρόλο.
Μέσω του θηλασμού και της δέρμα-με-δέρμα επαφής εκκρίνεται η γνωστή ως «ορμόνη της αγάπης», η ωκυτοκίνη, σε μητέρα και βρέφος. Η ορμόνη αυτή δημιουργεί στη μητέρα θετικά συναισθήματα και ικανοποίηση.
Επιστήμονες εξέτασαν 49 κλινικές έρευνες των τελευταίων δεκαετιών και κατέληξαν ότι :
-Στις έξι εβδομάδες ζωής του βρέφους, μητέρες που δεν θηλάζουν έχουν διπλάσια πιθανότητα να εμφανίσουν συμπτώματα κατάθλιψης.
-Επίσης, μητέρες που εμφανίζουν κατάθλιψη μετά τις 6-8 εβδομάδες από τον τοκετό συνήθως δεν θηλάζουν.
-Τέλος, μητέρες που πάσχουν από κατάθλιψη και θηλάζουν, εμφανίζουν πιο φυσιολογικό εγκεφαλογράφημα.
Στα πλαίσια μιας άλλης μελέτης στην Αυστραλία το 2009, επιστήμονες παρακολούθησαν 6.621 παιδιά από τη γέννησή τους μέχρι την ηλικία των 15 ετών, κατέγραψαν τη διάρκεια του θηλασμού και τα επεισόδια παιδικής παραμέλησης/κακοποίησης. Τ’ αποτελέσματα κατέδειξαν ότι τα περιστατικά παιδικής κακοποίησης ή παραμέλησης αυξάνονταν, όσο η διάρκεια θηλασμού ήταν μικρότερη, ενώ παιδιά που ως βρέφη δεν θήλασαν καθόλου είχαν 3 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να παραμεληθούν ή να κακοποιηθούν, σε σύγκριση με όσα θήλασαν περισσότερο από 4 μήνες.
Ο πρώτος θηλασμός ήδη μέσα στην πρώτη ώρα μετά τη γέννηση είναι σημαντικός και κρίνεται απαραίτητη η επαφή των νεογνικών χειλιών με την θηλή της μητέρας.
Μια έρευνα στη Σουηδία επισήμανε πως η άμεση έναρξη του θηλασμού αύξανε την επιθυμία της μητέρας για συνδιαμονή με το μωρό στο μαιευτήριο, καθώς και τη διάρκεια της αγκαλιάς τους κατά 100 λεπτά ημερησίως. Τέτοιες θετικές μητρικές συμπεριφορές, όπως το φιλί, το χάδι, η βλεμματική επαφή, το χαμόγελο και η ομιλία προς το νεογέννητο ενισχύονται από την έκκριση της ωκυτοκίνης που προαναφέρθηκε.
Η ανθρωπολόγος B. Jordan αναφέρει πως η μητέρα και το μωρό αφοσιώνονται σχεδόν ολοκληρωτικά στη μεταξύ τους σχέση μέσω του αγγίγματος, των κινήσεων, των ήχων και των οσμών, τα οποία απαντώνται όλα και στο θηλασμό.
To 2002, ο Attrill μέσω μιας έρευνας περιέγραψε τις τρεις φάσεις της απόκτηση του μητρικού ρόλου κατά την πρώτη εβδομάδα της λοχείας. Η κατάκτηση των τριών σταδίων, ξεκινώντας με το άγγιγμα του μωρού με τα ακροδάχτυλα, ακολουθεί το άγγιγμα του με ολόκληρη την παλάμη και ολοκληρώνεται με τα χέρια της μητέρας,
που αγκαλιάζουν το νεογνό, συμπεραίνοντας την ενίσχυση του δεσμού μέσω της επαφής αυτής.
Η δυαδική σχέση μητέρα-παιδί συνεχίζεται από τη μήτρα που θρέφει το έμβρυο κατά την ενδομήτρια ζωή , στο μαστό που θρέφει το βρέφος στην εξωμήτρια πλέον ζωή και χαρακτηρίζεται ως το τέταρτο τρίμηνο κύησης.
Τα μωρά απολαμβάνουν τόσο πολύ το θηλασμό, ώστε ακόμα και αν δεν πεινούν συχνά θηλάζουν, εάν τους προσφερθεί ο μαστός, διότι το στήθος δεν είναι μόνο τροφή αλλά και νερό, παρηγοριά, επαφή, ασφάλεια και ευχαρίστηση.
Καθώς το μωρό θηλάζει η μητέρα συχνά ανακαλεί μνήμες που αφορούν τη σύλληψη, την εγκυμοσύνη, τον τοκετό, το θηλασμό ,αλλά και το μέλλον της ίδιας της ίδιας και του παιδιού.
Τέλος ο επαγγελματίας υγείας και ο σύμβουλος θηλασμού οφείλει να ενημερώνει σωστά και σφαιρικά την οικογένεια και να βοηθάει τη μητέρα στο θηλασμό, ώστε να ενισχύσει το δεσμό της με το μωρό. Ο ρόλος του είναι καταλυτικός ώστε να κυλήσει η γαλουχία χωρίς πολλά προβλήματα που θα μπορούσαν να διαταράξουν αυτή τη σχέση και ν’ ακούσει πραγματικά τα συναισθήματα της μητέρας στη δύσκολη αυτή περίοδο της μεγάλης αλλαγής, αναγνωρίζοντας τα άγχη της και παρέχοντας εξατομικευμένη στήριξη στις ανάγκες που θα προκύψουν.
Γράφει η Μπέττυ Χαβέλα
IBCLC- Διεθνώς Πιστοποιημένη Σύμβουλος Θηλασμού,
Νοσηλεύτρια Π.Ε, Παιδιατρική Νοσηλευτική MSc
Κιν: 6932298061
Fb : https://m.facebook.com/symvoulosthilasmou
Site : http://www.symvoulosthilasmou.gr/
