Κυριακή, είσαι μία ανερχόμενη καλλιτέχνις που μόλις στα δεκαεφτά σου
χρόνια έχεις καταφερει να κάνεις πολύ σημαντικές συνεργασίες με καταξιωμένους
καλλιτέχνες. Πού αποδίδεις αυτή σου την επιτυχία;
Θεωρώ ότι για μένα είναι ευλογία
να μου δίνουν την ευκαιρία σπουδαίοι καλλιτέχνες, να συμμετέχω σε συναυλίες
τους ή να συνυπάρξω μαζί τους μουσικά έστω για λίγα λεπτά, που για μένα το κάθε
λεπτό είναι πολύ σημαντικό και μου προσφέρει πολλά ωφέλιμα στοιχεία. Πραγματικά
αισθάνομαι ευλογημένη μέσα από αυτές τις μουσικές συνυπάρξεις. Για μένα
πραγματικά είναι επιτυχία να μαθαίνω από καλλιτέχνες που θαύμαζα πάντα και
θαυμάζω και θεωρώ ότι πως κάθε επιτυχία μου την οφείλω στο Θεό και στην τύχη
γιατί κάποιες συγκυρίες είναι που συνηγορούν για να γίνουν κάποια πράγματα.
Θα θέλαμε πολύ να σε γνωρίσουμε καλύτερα. Πές μας λίγα λόγια για σένα.
Κανείς δε με γνωρίζει καλύτερα
από εμένα την ίδια και τους γονείς μου. Με μια λέξη θα χαρακτηρίσω τον εαυτό
μου. Τελειομανή! Με την καλή πάντα έννοια αλλά πολλές φορές το να θες να είναι
όλα τέλεια, όπως σκέφτομαι και κάνω εγώ όταν γράφω ή παίζω μουσική ή όταν
τραγουδώ, μπορεί να είναι για καλό αλλά συνήθως προκαλεί άγχος. Θα έλεγα ότι
δεν είμαι άνθρωπος της πλεονεξίας, ούτε της υπερβολής αλλά ούτε και της
μιζέριας. Δεν θέλω τίποτε να μου χαριστεί στη ζωή, θέλω να φθάσω όπου μου
αξίζει και πάντα σεμνά και ταπεινά και με γνώμονα την χάρη του Θεού. Θεωρώ πως
αν κατέχω κάποιο χάρισμα και ταλέντο, αυτό ανήκει μόνον στο Δημιουργό μας.
Ανήκεις στη 5η γενιά προσφύγων από τον Πόντο. Πόσο έχει σημαδέψει η
καταγωγή σου τις επιλογές σου ως προς την επαγγελματική σου σταδιοδρομία;
Είμαι περήφανη για την καταγωγή
μου. Για να διασκεδάσω λίγο την κατάσταση, περί της καταγωγής μου, θα ήθελα να
πω ότι είμαι ….κάτι σαν τον Όμηρο! Τον οποίο διεκδικούσαν επτά πόλεις όσον
αφορά την καταγωγή του. (Γέλια) Και γιατί το λέω αυτό; Διότι κατάγομαι από τις
τέσσερις αλησμόνητες πατρίδες. Είμαι προσφυγόπουλο μιας και κατάγομαι από
πρόσφυγες προπαππούδες. Από Πόντο, Σμύρνη, Ανατολική Θράκη και
Κωνσταντινούπολη. Ένα πολύ δυνατό κράμα, μια τεράστια κληρονομιά, μια απέραντη
υπερηφάνεια, που λίγο με αγχώνει διότι δε θέλω να ξεφύγω από την πορεία μου.
Θέλω να τιμήσω την παράδοση και τα ηχοχρώματα τα οποία μου μεταλαμπάδευσαν οι
πρόγονοί μου. Νιώθω βαριά την ευθύνη να τιμήσω το όνομά τους διότι και από τις
δυό πλευρές των γονιών μου, υπήρχαν πολλά μέλη της οικογένειας τα οποία υπήρξαν
μουσικοί της παράδοσής μας, ιεροψάλτες και ιερείς.
Υπάρχει μία ανάμνηση από τα νεότερα παιδικά σου χρόνια που σε έχει
σημαδέψει;
Μια ανάμνηση η οποία με έχει
σημαδέψει και μπορώ να πω ακόμη δεν έχω ξεπεράσει είναι η απώλεια του
αγαπημένου μου παππού, του Αστέριου Δερέμπεη, δεξιός ψάλτης στην Ι.Μ Λαγκαδά,
από τους κορυφαίους καθηγητές βυζαντινής μουσικής τον οποίο ο Θεός ήθελε να τον
πάρει την ημέρα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού όταν βρισκόταν έξω από την
εκκλησία στην οποία πήγαινε να ψάλει, σ’ ένα χωριό της επαρχίας Λαγκαδά. Ένα
διερχόμενο αυτοκίνητο τον παρέσυρε και τον σκότωσε. Ο παππούς μου ήταν ο άνθρωπος
που με μύησε στην βυζαντινή μουσική. Ήταν για μένα το στήριγμά μου και ξαφνικά
ένιωσα όλο τον κόσμο να χάνεται. Η ανάμνηση του παππού την ώρα που τον
αποχαιρετούσα, δεν θα σβήσει ποτέ από την μνήμη μου. Για αυτό το λόγο, για να
τιμήσω το όνομα του παππού μου, θέλω να κάνω μια αξιοπρεπή πορεία στην μουσική
γιατί ξέρω πως θα είναι περήφανος για μένα.
Φοιτάς στην Τρίτη τάξη του Λυκείου σήμερα. Πόσο εύκολο είναι να
συνδυάζεις μαθήματα με συναυλίες;
Όταν αγαπάς κάτι πάρα πολύ
μπορείς να το συνδυάζεις με πολλά πράγματα. Για μένα η μόρφωση είναι το
εισιτήριό μου στην κοινωνία. Αλλά η μουσική είναι ο τρόπος έκφρασής μου, το
οξυγόνο μου, το φευγιό μου, το ταξίδεμά μου. Η μουσική είναι μια ηθικοπλαστική
τέχνη. Μπορώ να συνδυάζω το σχολείο με τις συναυλίες και με επιτυχία χωρίς αυτό
να σημαίνει ότι με το να ασχολούμαι με το ένα, παραμελώ το άλλο. Θέλω να είμαι
και στα δύο, στο σχολείο και στην μουσική με μια λέξη Αξιοπρεπής!
Πλησιάζουν οι Πανελλαδικές εξετάσεις.. Ποια θα είναι η πρώτη σου
επιλογή σχολής;
Έχω κατά νου σε ποια σχολή θα μου
άρεσε να περάσω, αλλά δεν θέλω να προτρέχει η γλώσσα μου. Αναλόγως με το τι θα γράψω θα έρθουν και τα αποτελέσματα.
Γι’ αυτό δεν θα ήθελα να αναφερθώ στην
πρώτη επιλογή σχολής ή στην δεύτερη, γιατί ποτέ δεν ξέρουμε τι θα συμβεί εν
τέλει.
Τι σου αρέσει να κάνεις στο ελεύθερο χρόνο σου;
Στον ελεύθερο μου χρόνο λατρεύω
να ταξιδεύω, να περπατώ στην φύση και να φυλακίζω στο φακό μου, στην
φωτογραφική μου μηχανή διάφορες στιγμές, από το θαύμα της φύσης, ένα όμορφο
τοπίο, το γαλάζιο του ουρανού, μέχρι την μουσούδα και το τρίχωμα ενός ζώου, την
παραμικρή λεπτομέρεια και να γίνομαι ένα με αυτά τα πολύτιμα στοιχεία, να
ταξιδεύω μέσα από τις στιγμές και έπειτα από τις φωτογραφίες στο μαγικό τους
κόσμο. Μαθαίνω άλλωστε εδώ και αρκετό καιρό την σπουδαία τέχνη της φωτογραφίας
που ούτε εύκολη είναι ως προς την εκμάθησή της αλλά ούτε και πολύ δύσκολη.
Ο περίγυρός σου πώς αντιμετωπίζει τις επιτυχίες σου;Νιώθεις πώς κάτι
έχει αλλάξει από τότε που έγινες πιο αναγνωρισιμη;
Όχι, δεν θεωρώ τον εαυτό μου
αναγνωρίσιμο. Η αναγνωρισιμότητα θα έρθει με τον καιρό, μετά από σκληρή
δουλειά, πολλές ώρες μαθημάτων με τους σεβαστούς μου δασκάλους και αν κάνω κάτι
το αξιόλογο, ως Κυριακή τότε καλώς να έρθει η αναγνωρισιμότητα και όταν με το
καλό έρθει, τότε εκεί θα πρέπει να δείξω την δύναμη του χαρακτήρα μου και την
σεμνότητα που απαιτείται για «να μην πάρουν τα μυαλά μου αέρα» και κατά
συνέπεια να μην είμαι σε θέση να την διαχειριστώ.
Έχεις αντιμετωπίσει δυσκολίες
μέχρι σήμερα στην προσπάθειά σου να αναδείξεις το ταλέντο σου; Πόσο
εύκολο είναι τελικά για ένα νέο κορίτσι να επιβιώσει στο μουσικό στερέωμα
σήμερα;
Η μουσική άρχισε από όταν ήμουν
πέντε χρονών, όμως άρχισα να εκτίθεμαι δημόσια, εννοώντας την συμμετοχή μου σε μουσικές
εκδηλώσεις του ωδείου, του σχολείου κλπ, από τα δώδεκα μου χρόνια. Τότε φυσικά
όλα ήταν εύκολα αλλά όταν εκτίθεσαι προς τα έξω σε άλλη πια βάση, συναυλίες κλπ
φυσικά κάποιοι θα μας επιβραβεύσουν και κάποιοι θα μας αμφισβητήσουν ή και
ακόμη να προσπαθήσουν να μας «κλείσουν πόρτες» και πιστέψτε με την έκφραση «θα
σου κλείσουμε πόρτες» την έχω ακούσει πολλές φορές από συγκεκριμένους ανθρώπους
της μουσικής. Αλλά εγώ με γνώμονα πάντα το Θεό και την στήριξη της οικογένειάς
μου, των αγαπημένων μου δασκάλων στην μουσική και μετρημένων στα δάχτυλα των
χεριών ανθρώπων εκτός οικογένειας, πατώ γερά στα πόδια μου. Όχι αδιαφορώντας
για τον πόλεμο που εισπράττω, τον μεθοδευμένο πόλεμο, αλλά καταβάλλοντας
προσπάθειες και αποκτώντας ισχυρότερες βάσεις και μεγαλύτερο πείσμα.
Μέσα από την συνεργασία σου με καλλιτέχνες όπως ο Μανώλης Μητσιάς, η
Ελένη Βιτάλη, η Γλυκερία, ο Γρηγόρης Βαλτινός κ.α. τι συμβουλές έχεις δεχτεί;
Από όλους έχω αποκομίσει
σημαντικά πράγματα, από αυτούς τους ανθρώπους μόνο καλά και θετικά πράγματα
μπορεί να αποκομίσει ένα παιδί στο ξεκίνημά του. Φυσικά κάθε συμβουλή την
φυλάσσω καλά μέσα μου και την κάνω πράξη.
Πώς φαντάζεσαι τη ζωή
σου σε δέκα χρόνια από σήμερα;
Δεν μου αρέσει να κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια. Το πώς θα είμαι
μετά από δέκα χρόνια από σήμερα, μόνον ο Θεός το ξέρει και το ορίζει.
Οπωσδήποτε αυτό που θα ήθελα πάρα πολύ και αυτό για το οποίο προσεύχομαι κάθε
βράδυ είναι να μην υπάρξει απώλεια αγαπημένων μου προσώπων. Να υπάρχει υγεία
και όλα τα άλλα με την βοήθεια του Θεού θα βρίσκουν τον δρόμο τους.
Πες μας ποια είναι τα
επόμενα σχέδια σου και πώς μπορούμε να σε ακούσουμε από κοντά.
Υπάρχουν κάποια πλάνα συνεργασιών για το ερχόμενο καλοκαίρι,
γίνονται κάποιες συζητήσεις, εν ευθέτω χρόνω θα ανακοινωθούν όλα. Θεωρώ ότι
λόγω ηλικίας μέχρι να ενηλικιωθώ δεν είναι σωστό και πρέπον να εργάζομαι σε
κάποιο νυχτερινό μαγαζί, ακόμη ακόμη κι αν θα έπρεπε να σταθώ στο πλευρό ενός
κορυφαίου καλλιτέχνη. Θεωρώ ότι είναι λάθος παιδιά που αρχίζουν την μουσική από
τα δώδεκα μέχρι να ενηλικιωθούν, όπως εγώ, να εργάζονται σε νυχτερινά μαγαζιά
απολαμβάνοντας βέβαια την δόξα και την αναγνωρισιμότητα αλλά φθείροντας κατά
πολύ την παιδικότητα τους και την ίδια τους την ύπαρξη. Στο βωμό της αναγνωρισιμότητας δεν πρέπει να
τα ξεπουλάμε όλα. Όταν ένα παιδί είναι 12-14 ετών που παράλληλα πηγαίνει στο
σχολείο και αρχίζει να εκτίθεται σε νυχτερινά μαγαζιά είναι πέρα για πέρα
εγκληματικό από πλευράς των γονέων, ακόμη και για ένα παιδί 15-17 ετών δεν
είναι καθόλου σωστό να εμφανίζεται σε διάφορα μαγαζιά και να χρηματίζεται από
αυτό. Πάγια τακτική δική μου, καλώς ή κακώς και φυσικά μετά από καθοδήγηση των
γονέων μου, όχι μόνον να μην χρηματίζομαι μέχρι να ενηλικιωθώ αλλά και να
συμμετέχω μόνον σε συναυλίες που έχουν φιλανθρωπικό χαρακτήρα.
Καλή σου επιτυχία σε ό,τι
κάνεις
Θα ήθελα με την σειρά μου να σας ευχαριστήσω για την
πρόσκληση της συνέντευξης και σας εύχομαι καλή επιτυχία και αυτό που κάνετε να
έχει όλο και περισσότερη ανταπόκριση από τον κόσμο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου