"Φέτος το καλοκαίρι η εμπειρία όσων βρέθηκαν στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη τους. Αφορά παράλληλα ένα ιστορικό φαινόμενο, πληθυσμιακής ανακατάταξης, από ανθρώπους που έχουν την ευκαιρία να αναζητήσουν ένα άλλο μέλλον γι'αυτούς και τις οικογένειες τους, πιο ασφαλές. Εκατοντάδες όμως ήταν οι πρόσφυγες που έχασαν τη ζωή τους, κατά τη διάρκεια αυτής τους της προσπάθειας που συνοδευόταν απο τον διακαή τους πόθο να φτάσουν στην «γη της επαγγελίας». Καμία πολιτική δεν μερίμνησε για το αξιοπρεπές, νόμιμο και ακίνδυνο πέρασμα τους σε ασφαλή εδάφη έτσι όσοι τελικά έφταναν στην Ελλάδα το «κατάφερναν» με το απεχθές μέσο των φουσκωτών και την εκμετάλλευση όσων θέλουν να κερδίσουν από αυτό. Και δυστυχώς είναι πολλοί. Όσοι λοιπόν δεν ανήκουν σε ένα από τα τόσα ναυάγια που έλαβαν χώρα φέτος το καλοκαίρι και κατάφεραν να φτάσουν σώοι, μπορούσες να τους διακρίνεις πρωινές ώρες απο μακριά, σαν κούκιδες στο πέλαγος, προσμονώντας κι ελπίζοντας να φτάσουν στη στεριά. Συνήθως ήταν βάρκες γεμάτες γυναικόπαιδα που φτάνοντας έπεφταν στην αγκαλιά σου και φιλούσαν το χώμα. Ευτυχώς οι Αλληλέγγυοι ήταν πάντα εκεί να υποδεχτούν και να φροντίσουν τον κόσμο. Μοίραζαν κουβέρτες, νερά και κυρίως μια ζεστή αγκαλιά και παρηγοριά στα φοβισμένα πρόσωπα. Το πρώτο στάδιο πέρασε. Η εμπειρία στο νησι αντικαθιστούσε αυτό το συναίσθημα ανακούφισης και χαράς απο συναισθήματα ανάμεικτα: Τα επόμενα πρωινά έβλεπες οικογένειες να κοιμούνται στους δρόμους και στα πάρκα. Είδη πρώτης ανάγκης δίνοταν από Οργανώσεις και εθελοντές που βρίσκοταν στα νησιά ενώ οι ουρές και οι εικόνες των ανθρώπων έξω από την ακτοφυλακή και το αστυνομικό τμήμα, με ελάχιστο και ανεκπαίδευτο προσωπικό να κάνει τις καταγραφές, ήταν τραγικές. Λίστες με ονόματα, κόσμος να περιμένει να δει το όνομα του σε αυτές για να πάρει το έγγραφο και να συνεχίσει το ταξίδι. Σε άλλα σημεία του νησιού πρόσφυγες περιμέναν σε άλλες ουρές είτε για φαγητό, είτε για γιατρούς είτε για να καλύψουν άλλες βασικές ανάγκες, ενώ τραγικό φαινόμενο ήταν οι προσεγγίσεις αυτών που, κρατώντας φωτογραφίες των παιδιών τους, μας ρωτούσαν αν τα έχουμε δει. Αφίσες με αγνοούμενα πρόσωπα που πιθανόν χάθηκαν στα νερά του Αιγαίου. Εθελοντές και μέλη Οργανώσεων να σκίβουν σε μανάδες με μωρά για να τις ενημερώσουν για συσίτια, ιατρική και ψυχολογική υποστήριξη. Και παράλληλα με όλο αυτό ορισμένοι ντόπιοι που, φοβούμενοι για τις επιχειρήσεις τους, συμπεριφέροταν με σχεδόν απάνθρωπο τρόπο. Τα εισιτήρια για την Αθήνα ακριβά οπότε πολλοί ήταν αυτοί που σε πλήσιαζαν να σε ρωτήσουν αν μπορείς να τους αγοράσεις ένα. Εάν τύχαινε και ήσουν παρόν στις απογευματινές αναχωρήσεις των πλοίων μπορούσες να διακρίνεις την ευτυχία στα μάτια όσων θα έφευγαν. Γεμάτοι χαμόγελο σου φώναζαν "bye" έτοιμοι να περάσουν στο επόμενο στάδιο του ταξιδιού.."
Ευχαριστώ την κα Δώρα Χαντζή, Προαγωγό Υγείας στην αποστολή παροχής φροντιδας στους πρόσφυγες που οργανώθηκε από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα και μοιραστηκε μαζι μας την πολύτιμη εμπειρία της (10/08/15 έως 5/11/15, Ελληνικά Νησιά)
