Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2016

ΑΥΤΙΣΜΟΣ: Συμβουλές για καλύτερη διαχείριση της τάξης

Η διαταραχή αυτιστικού φασματος στη σχολική τάξη
1. Δομημένο, Σαφές και προβλέψιμο εκπαιδευτικό περιβάλλον

     
Το περιβάλλον είναι καλό να είναι δομημένο, οργανωμένο, να παρέχει σταθερότητα και σαφήνεια, ώστε οι μαθητές να γνωρίζουν πού ανήκει κάθε τι, τί αναμένεται από αυτούς σε κάθε συγκεκριμένη κατάσταση και να γνωρίζουν τι ακολουθεί.
2.Σταθερό ημερήσιο οπτικό πρόγραμμα
       Το εξατομικευμένο πρόγραμμα για ένα μαθητή με αυτισμό πρέπει να ταιριάζει στο γενικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Χρησιμοποιήστε ποικίλες δραστηριότητες για να αποφύγετε να βαρεθεί το παιδί,  εναλλάσσετε τις ασκήσεις για να μειώνετε το άγχος και να προλαμβάνετε τις πιθανές μη επιθυμητές συμπεριφορές. Βοηθητικό μπορεί να είναι να εναλλάσσεται ο μεγάλος όγκος ασκήσεων με ευκαιρίες για ξεκούραση σε ήσυχο χώρο.
       Επιπλέον, η ενσωμάτωση φυσικής δραστηριότητας και άσκησης μέσα στη μέρα είναι βοηθητική. Όλες οι προγραμματισμένες δραστηριότητες μπορεί να αποδοθούν οπτικά και να τοιχοκολληθούν ή να τοποθετηθούν κοντά στα θρανία των μαθητών. Με αυτό τον τρόπο οι μαθητές μπορούν να δουν την αλληλουχία των δραστηριοτήτων, να κατανοήσουν αλλαγές και τι ακολουθεί κάθε φορά. Οι μαθητές βοηθούνται να χρησιμοποιούν το οπτικό πρόγραμμα αυτόνομα. Το εκπαιδευτικό προσωπικό μπορεί να οδηγεί το μαθητή στο πρόγραμμα όταν είναι η στιγμή να μεταβεί σε νέα δραστηριότητα.
 3. Περιοχές και ευκαιρίες χαλάρωσης
        Ίσως είναι χρήσιμο να ορισθεί μια ήρεμη και ήσυχη περιοχή, στην οποία θα μπορεί να πηγαίνει ο μαθητής να χαλαρώνει. Κάποιοι μαθητές με αυτισμό χαλαρώνουν με το να συμμετέχουν σε επαναληπτικές συμπεριφορές οι οποίες λειτουργούν χαλαρωτικά σε αυτούς. Σε μερικές περιπτώσεις, μαθητές που έχουν συγκεκριμένη επαναληπτική κίνηση, όπως να κουνιούνται ή άλλες στερεοτυπικές κινήσεις, μπορεί να τους δοθεί χώρος και χρόνος όπου αυτές οι κινήσεις επιτρέπονται.

4. Δημιουργία ευκαιριών ουσιαστικής επαφής με συνομήλικους που έχουν κατάλληλη κοινωνική συμπεριφορά
 Ευκαιρίες για επαφή με συνομηλίκους μπορεί να περιλαμβάνουν:
·      Ορίζω  ένα συμμαθητή του ως ‘φίλο’ για να περπατούν μαζί στον διάδρομο, για την αυλή και κατά την διάρκεια άλλων μη δομημένων δραστηριοτήτων.
·      Εναλλάσσω τους ‘φίλους’ ανά χρονικά διαστήματα και ανά δραστηριότητα.
·      Κανονίζω οι ‘φίλοι’ που υποστηρίζουν τον μαθητή να είναι από διαφορετικές ηλικιακές ομάδες, χρησιμοποιώ ένα μεγαλύτερο μαθητή σε ηλικία για να υποστηρίζει τον μαθητή με αυτισμό.
·      Εμπλέκω συνομηλίκους που θα παρέχουν εξατομικευμένες οδηγίες.
·      Διευκολύνω την συμμετοχή σε εξωσχολικές δραστηριότητες.
·