ΘΑΝΟΣ ΚΑΛΛΙΡΗΣ: "Δεν χάνω ποτέ τη θετική μου ενέργεια"

Πείτε μας δύο λόγια για το καινούριο τραγούδι σας.

Είναι ένα τραγούδι πολύ όμορφο γεμάτο θετική ενέργεια που λέγεται ΄΄Θέλω να με θέλεις΄΄ σε Μουσική Κυριάκου Παπαδόπουλου και Στίχους Βίκυς Γεροθωδόρου. Bγήκε επίσημα από την Minos Emi με βιντεοκλίπ και με όλη τη δική μου αγάπη. Αισθάνομαι πολύ ανανεωμένος και περιμένω με αγωνία το πώς θα το εισπράξει ο κόσμος. Φυσικά όποιος θέλει, μπορεί να μπει όπως σου είπα και παραπάνω στην επίσημη σελίδα μου στο Facebook https://www.facebook.com/Thanos.Kalliris όπου μπορεί να μάθει περισσότερες πληροφορίες για το τραγούδι και τις επόμενες εμφανίσεις μου. Αισθάνομαι το Facebook σαν ένα μαγαζί που τραγουδάω. Είναι το παράθυρο μου στον κόσμο. Αυτό είναι πάρα πολύ όμορφο, γιατί μπορώ να είμαι σε μία άμεση επαφή με τον κόσμο, κάτι που δεν υπήρχε παλιά. Είναι πιο ωραία, πιο γλυκιά και πιο ανθρώπινη αυτή η επικοινωνία που γίνεται μέσα από τα social media.

Το τελευταίο διάστημα σας βλέπουμε να κάνετε live εμφανίσεις σε μαγαζιά σε όλη την Ελλάδα και όπου εμφανίζεστε να γίνεται χαμός.Πως νιώθετε γι΄ αυτό; 

Τη θετική μου ενέργεια και τη μουσική μου ταυτότητα δεν την έχω χάσει ποτέ.Μπορεί τα φώτα της δημοσιότητας να μην είναι συνέχεια πάνω μου, αλλά η ενέργεια μου, η αγάπη μου για την μουσική υπήρχε πάντα, είναι η ζωή μου,η δουλειά μου και δεν σταμάτησα ποτέ να τραγουδάω. Απλά τι έγινε; Με την αύξηση των socialmedia ο απλός κόσμος,ο δημοσιογραφικός αλλά γενικότερα και ο κόσμος που κινείται σφαιρικά γύρω από το επάγγελμα μου, άρχισε να μαθαίνει τι κάνει ο κάθε καλλιτέχνης. Παλαιότερα εάν δεν έπαιζες σε ένα-δύο εκπομπές της τηλεόρασης, ή δεν ήσουν σε κάποιο περιοδικό, δεν ήξερε ο κόσμος τι κάνεις και που είσαι. Τώρα μπορεί να ξέρει που είσαι και μάλιστα εάν είσαι πάρα πολύ και παντού, αυτό εννοείται ότι αρχίζει και μεγαλώνει. Άλλωστε εμένα εκεί που είμαι δε με ζούνε οι δημοσιογράφοι του κίτρινου τύπου ή του κανονικού τύπου, ούτε οι άνθρωποι που ορίζουν την τηλεόραση. Με ζεί ο κόσμος, που με αγαπάει, πληρώνει για να με ακούσει και θέλει να περάσουμε μαζί μία ωραία βραδιά και τον ευχαριστώ πολύ γι΄αυτό. Τα τελευταία χρόνια μέσα από τα social media εκτός από τον κόσμο, βλέπουν και οι επιχειρηματίες ότι δουλεύεις και είσαι κάπου, μετά σε παίρνει και άλλος και άλλος και γίνεται μία εργασιακή χιονοστιβάδα τελικά. Δουλεύω πάρα πολύ και καλά δόξα το θεό. Μάλιστα τώρα τον Ιούνιο που κάνουμε την συνέντευξη κυκλοφορώ ένα νέο τραγούδι μετά από πάρα πολύ καιρό.

Έχετε μία μακρόχρονη σταδιοδρομία στη μουσικη σκηνή κι ομολογουμένως είστε από τους καλλιτέχνες που έχουν αφήσει ως παρακαταθηκη πολλά τραγούδια στο κοινό. Υπάρχει κάποιο τραγούδι σας που έπαιξε κομβικό ρόλο στην καλλιτεχνική σας πορεια;

Υπάρχουν πολλά τραγούδια που αγαπήθηκαν από το κοινό στα 30 χρόνια της μουσικής μου πορείας και χαίρομαι που ακούγονται ακόμα και βλέπω πολύ νέους ανθρώπους να τα τραγουδούν στα live μου. Ίσως αυτό που θα ξεχώριζα θα ήταν "Το νου σου κύριε οδηγέ" το οποίο με συγκίνησε από την πρώτη στιγμή που διάβασα τους στίχους και βλέπω ότι αγγίζει το κοινό μου κάθε φορά που το τραγουδώ στις εμφανίσεις μου.

Ξεκινήσατε τη μουσική σας καριερα με το συγκρότημα «Bang». Τι έχει αλλάξει από τότε στη μουσική σκηνή; Πόσο εύκολα μπορεί σήμερα ένας καλλιτεχνης να εδραιωθεί στο μουσικό στερέωμα;

Τότε τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Πιο αγνά αλλά και πιο δύσκολα. Χρειαζόταν πολλή και σκληρή δουλειά για να αναδειχθεί κάποιος και να τον μάθει ο κόσμος. Τώρα με τα social media αλλά και τα talent shows όλο αυτό έχει γίνει πολύ πιο εύκολο. Το να εδραιωθεί βέβαια κάποιος δεν είναι το ίδιο με το να τον μάθει ο κόσμος. Χρειάζονται πολλά χρόνια στο μουσικό στερέωμα για να πει κάποιος ότι έχει εδραιωθεί και όχι ότι απλά έκανε ένα πέρασμα από τη μουσική βιομηχανία.

Τι γνώμη έχετε για τoυς τηλεοπτικούς μουσικούς διαγωνισμούς όπως το «The Voice»; Υπάρχουν δυνατότητες για έναν νέο καλλιτέχνη να ξεκινήσει μία μακρόχρονη καριέρα μέσα από ένα τέτοιο παιχνίδι;

Όπως σας είπα και πριν, είναι εύκολο να γίνει κάποιος αναγνωρίσιμος μέσα από κάποιο talent show. Βγαίνουν πολλά παιδιά από τέτοια παιχνίδια αλλά δε βλέπουμε όλα τα παιδιά να επιβιώνουν και να συνεχίζουν με το πέρασμα του χρόνου. Παίζει πολύ μεγάλο ρόλο το πως θα το διαχειριστούν και τι επιλογές θα κάνουν. Η τηλεόραση είναι απλά το πρώτο σκαλοπάτι, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί τη σκληρή δουλειά που πρέπει να κάνει κάποιος στη συνέχεια!!

Αν σας πρότειναν να είστε στην κριτική επιτροπή του The Voice, θα πηγαίνατε;

Φυσικά και θα δεχόμουν μία τέτοια πρόταση. Εξάλλου εκτός από τραγουδιστής είμαι και μουσικός και έχω ασχοληθεί και με τη διδασκαλία φωνητικής, οπότε θεωρώ ότι έχω να προσφέρω αρκετά στα παιδιά που διαγωνίζονται .

Ας μιλήσουμε για τη Eurovision. Έχετε εκπροσωπήσει κι εσείς την Ελλάδα το 1987 με το τραγούδι «Stop». Τι αναμνήσεις έχετε από τότε;

Η Eurovision ήταν και είναι μια υπέροχη εμπειρία. Εμείς τότε πηγαίναμε χωρίς χρήματα και χωρίς κανένα promo, παρά μόνο με μεράκι να προβάλλουμε τη μουσική της χώρας μας μέσα από τον διαγωνισμό. Εμείς τότε είμασταν άγνωστοι και μετά τη βραδιά του τελικού μας ήξεραν όλοι. Ήταν μαγικό!!! 

Αν σας ζητούσαν να εκπροσωπήσετε ξανά την Ελλάδα στη Eurovision, θα πηγαινατε σήμερα; 

Φυσικά. Αν είχα κάτι δυνατό και αξιόλογο μουσικά εννοείται ότι θα ξανάπροσπαθούσα. 

Υπάρχουν νέοι καλλιτέχνες που έχετε ξεχωρίσει; Θα θέλατε να αναφέρετε κάποια ονόματα;

Υπάρχουν πολλοί νέοι και αξιόλογοι καλλιτέχνες με ωραία φωνή και ταλέντο. Δε μπορώ να σου αναφέρω ένα ή δύο ονόματα, γιατί έτσι κι αλλιώς ο κόσμος είναι αυτός που είναι ο τελικός κριτής. 

Κάποιοι συνάδελφοί σας, έχουν αναπτύξει δράση πέραν της μουσικής και στο θέατρο. Για παράδειγμα, ο Σάκης Ρουβάς με το βραβείο Κάρολος Κουν που του απενεμήθη δίχασε τον χωρο των ηθοποιών. Ποια η δική σας γνώμη; Μπορεί τελικά ένας τραγουδιστής να έχει και υποκριτικό ταλέντο;

Μα φυσικά και μπορεί. Γιατί πρέπει το ένα να αποκλείει το άλλο; Ο Σάκης δούλεψε πολύ πάνω σε αυτό, η παρουσία του ήταν αξιοπρεπέστατη και το κοινό τον αγκάλιασε στο νέο του αυτό εγχείρημα. Δεν καταλαβαίνω γιατί δέχτηκε όλη αυτή την επίθεση. 

Ίσως αυτό που δεν γνωριζουμε οι περισσότεροι, είναι ότι έχετε υπάρξει ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος για 3 συνεχή χρόνια του φιλανθρωπικού συλλόγου «ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟY. Σήμερα είστε μέλος του Διοικητικού Συμβολίου του Οργανισμού. Πείτε μας, πώς αποφασίσατε να γίνετε μέλος αυτής της μεγάλης οικογένειας;

Το τραγούδι "όχι το μωρό μου" ήταν το αγαπημένο του Ανδρέα. Με άγγιξε πολύ το θέμα της υγείας του αλλά περισσότερο η ωριμότητα και ο τρόπος σκέψης αυτού του παιδιού. Είχε ένα όραμα και προσπαθήσαμε με τον πατέρα του να το πραγματοποιήσουμε.

Πείτε μας λίγα λόγια για τον εαυτό σας. Πώς θα τον περιγράφατε;

Είναι δύσκολο να περιγράψω ο ίδιος τον εαυτό μου. Θα πρέπει να ρωτήσεις τους γύρω μου.

 Έχετε μετανιώσει ποτέ για κάτι που έχετε κάνει;

Ναι και δυστυχώς όχι μόνο μία φορά. 

Αν γυρνούσατε τον χρόνο πίσω, τι θα επιλέγατε να μην είχατε ζήσει;

Την απώλεια του πατέρα μου... 

Τι είναι αυτό που σας δίνει μεγαλύτερη χαρά σήμερα;

Μα φυσικά τα παιδιά μου. Προσπαθώ, όσο φορτωμένο πρόγραμμα και αν έχω, να βρίσκω πάντα χρόνο για να τον περνάω μαζί τους. Κάνουμε πολλά πράγματα μαζί 

Εμφανιζεστε σε μικρές μουσικές σκηνές. Είναι κάτι που προτιμάτε και γιατί;

Είναι κάτι που απλά ήρθε. Η διασκέδαση τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει σε σχέση με παλαιότερα. Ο κόσμος προτιμά τα μικρότερα μαγαζιά και φυσικά κι εγώ σαν καλλιτέχνης νιώθω πολύ όμορφα γιατί υπάρχει μία πιο άμεση επαφή σε αυτές τις σκηνές. Είναι λιγότερο απρόσωπο και νιώθω σα να είμαστε όλοι μια παρέα. 

Σε ποια μέρη στην Ελλάδα σκοπεύετε να κάνετε live εμφανίσεις τον μήνα που ακολουθεί;

Εδώ και τρία χρόνια πηγαίνω σε όλη την Ελλάδα κάνοντας live. Είναι πολλά τα μέρη που θα επισκεφτώ και τον μήνα που ακολουθεί, όπως Κύπρος, Θεσσαλονίκη, Κάλυμνος, Λειβαδιά και άλλα.

Ακούστε εδώ το νέο τραγούδι του Θάνου Καλλιρη.
 

Ψυχική Υγεία και Υπογονιμότητα από τον Δρ. Θάνο Ασκητή

Κύριε Ασκητή, στις μέρες μας το θέμα της υπογονιμότητας μαστίζει ολοένα και περισσότερο τα ζευγάρια που επιθυμούν να τεκνοποιήσουν. Πώς επηρεάζεται η ψυχολογία του ζεύγους;

Όταν η έμφυτη ανάγκη της γυναίκας να τεκνοποιήσει, συνοδεύεται από πόνο και απόγνωση, λόγω των επαναλαμβανόμενων άκαρπων προσπαθειών, είναι επόμενο να επηρεαστεί σημαντικά η σχέση του ζεύγους. Πρόκειται για μια βόμβα έτοιμη να εκραγεί ανά πάσα στιγμή, όσο η λαχτάρα και η αγωνία των δυο συντρόφων μεγαλώνει. Ουσιαστικά, το ζευγάρι διανύει μια κρίσιμη περίοδο, όπου η υπογονιμότητα γίνεται αντιληπτή ως μια δυσάρεστη εμπειρία, που επηρεάζει σφόδρα τον προσωπικό, τον επαγγελματικό αλλά και τον κοινωνικό τομέα της ζωής του. Κλονίζεται η ψυχική του σταθερότητα, αναπτύσσονται δυσφορικά συναισθήματα, θλίψης, θυμού, άγχους, το ζευγάρι αισθάνεται μη φυσιολογικό και ελλιπές, διαμορφώνοντας παράλληλα μια αρνητική διαστρεβλωμένη εντύπωση για την αυτοεικόνα του, τόσο ο άνδρας, όσο και η γυναίκα. Εδώ να προσθέσω πως πολλαπλές κλινικές μελέτες αποδεικνύουν πως η υπογονιμότητα σχετίζεται και με την κατάθλιψη. Επομένως, η αναζήτηση βοήθειας από εξειδικευμένο ιατρό σε συνδυασμό με ειδικό ψυχικής υγείας, αποτελεί την ιδανική λύση, προκειμένου το ζευγάρι να αποφορτιστεί από την δύσκολη αυτή κατάσταση και να κατορθώσει αυτό που τόσο επιθυμεί.

Ποια η συμβουλή σας προς τις γυναίκες που έχουν βιώσει πολλαπλές αποβολές κυήσεων;

H αποβολή συνιστά μια τραυματική εμπειρία ιδιαίτερα για την γυναίκα αλλά και για το ζευγάρι, ειδικά όταν αυτό συμβεί αρκετές φορές. Κάθε φορά που μια κύηση δεν ολοκληρώνεται βιώνει μιας μορφής απώλεια, την οποία χρειάζεται να πενθήσει, καθώς ήδη από την στιγμή που μαθαίνει ότι είναι έγκυος αναπτύσσει μια φαντασιωσική σχέση με το έμβρυο. Συχνά η γυναίκα ενοχοποιείται, νιώθει δηλαδή ότι ευθύνεται η ίδια για την αποβολή και ότι δεν κάνει κάτι καλά, χωρίς απαραίτητα αυτό να είναι ρεαλιστικό, και για αυτό το λόγο αποβάλλει. Χρειάζεται αρκετό ψυχικό σθένος αλλά παρά τις πολλές αποβολές δεν πρέπει να το βάλει κάτω. Με μια καλή συνεργασία με τον γυναικολόγο της αλλά και αναζητώντας μια επαγγελματική ψυχολογική στήριξη, ώστε να εκφράσει τα συναισθήματά της, μπορεί να συνεχίσει να προσπαθεί για αυτό που στο DNA της είναι εγγεγραμμένο, το να γίνει δηλαδή μητέρα.

Πώς βιώνει ο άνδρας από την πλευρά του την εμπειρία της υπογονιμότητας;

Η υπογονιμότητα αποτελεί μια κατάσταση που προκαλεί έντονα δυσάρεστα συναισθήματα. Ο άνδρας μπορεί να αισθάνεται άγχος, αγωνία, πίεση, θυμό και στεναχώρια. Ανάλογα με τα αίτια της υπογονιμότητας και την θεραπευτική διαδικασία που το ζευγάρι εφαρμόζει, ίσως χρειαστεί να ακολουθήσουν ένα «πρόγραμμα» στις σεξουαλικές τους επαφές, σύμφωνα με τις γόνιμες ημέρες της γυναίκας. Αυτό μπορεί να μηχανοποιήσει το σεξ, προκαλώντας άγχος και πίεση στον άνδρα. Δεν είναι σπάνιο το κυνήγι του παιδιού και η ένταση που το συνοδεύει να προκαλέσουν την εμφάνιση ενός σεξουαλικού προβλήματος, όπως απώλεια της στύσης ή δυσκολία, ακόμη και αναστολή της εκσπερμάτισής του. Η ερωτική επιθυμία μπορεί να μειωθεί σημαντικά εξαιτίας του ότι η σεξουαλική συνάντηση γίνεται πλέον γα την επίτευξη ενός σκοπού. Η ανοιχτή επικοινωνία του ζευγαριού είναι σημαντική για την αποφόρτιση αυτών των συναισθημάτων και για την ενδυνάμωση της σχέσης τους.

www.askitis.gr
https://www.facebook.com/institutethanosaskitis
Συμβουλευτική Γραμμή Σεξουαλικής Υγείας

                        210-7.79.79.79

             Δευτέρα - Παρασκευή 10:00 - 14:00

"Η ψυχοθεραπεία για μένα είναι ...." Εξι ψυχολόγοι αποκαλύπτουν τη δική τους εμπειρία

Χρύσα Βαλαμουτοπούλου

«Η ψυχοθεραπεία είναι μία διαδρομή που αναδεικνύει τα ουσιαστικότερα νοήματα της ζωής μου μέχρι σήμερα.. Για μένα, η εμπειρία μου ως ψυχοθεραπεύτρια με βοηθά καθημερινώς να τα ανακαλύπτω ξανά και ξανα από άλλη θέση κάθε φορά. Η τέχνη της ζωής είναι αποτυπωμένη μέσα στην ψυχοθεραπεία. Έμαθα και μαθαίνω ν’ αγαπώ τον εαυτό μου, ν αφήνομαι να αγαπηθώ, να είμαι ανοιχτή στο καθετί εύκολο ή δύσκολο, να αποδέχομαι τις δυνάμεις και τις αδυναμίες μου καθώς και των σημαντικών μου άλλων,να προσδιορίζω κάθε φορά το νόημα της ελευθερίας ετσι όπως εγώ θέλω να το εντάσσω στη ζωή μου, να μη φοβάμαι να φοβηθώ, να ζητώ βοήθεια απαλλαγμένη από τις “υπερδυνάμεις” μου, να αποδέχομαι ότι δεν έχω μόνο εγώ τον έλεγχο της ζωής μου αλλά και η ίδια η ζωή μου από μόνη της καθώς έχει κι αυτη τη δική της ροή που έμαθα να ακούω με σεβασμό, να βροντοφωνάζω με πάθος πώς δεν έχω έρθει στον κόσμο να αποδείξω τίποτε σε κανένα. Έχω έρθει στη ζωή για να τη ζήσω έτσι όπως επιθυμω, επιλέγω, συναποφασίζω εγώ να τη ζήσω με αξιοπρέπεια, βασισμένη στις δικές μου ανάγκες. Έμαθα πώς το σώμα μου κουβαλά τη δική του σοφία και πώς  τα μηνύματά που μου στέλνει με οδηγούν στην αυτοβελτίωση. Μαθαίνω να εκτιμώ αυτά που έχω σήμερα κι η μόνη μου προθυμία είναι να τα διατηρήσω κι αύριο. Εμαθα να μη φοβάμαι να ομολογήσω και να λέω ευθέως πως ζω ευτυχισμένη σήμερα, γεμάτη με όλα όσα έχω, με τους ανθρώπους που έχω επιλέξει να είναι δίπλα μου. Έμαθα να λέω «συγγνωμη» και «ευχαριστω» και να το εννοεί μέχρι και το τελευταίο κύτταρο του οργανισμού μου... Εμαθα να αλλάζω και να μου αρέσει... Μεσα από αυτά τα μαθήματα, είδα τη ζωή κατάματα και μου χαμογελασε. Μου ‘κλεισε το μάτι και μου είπε, προχώρα.. Είμαι μαζί σου!»

Η Χρύσα Βαλαμουτοπούλου είναι ψυχολόγος-οικογενειακή σύμβουλος, με μεταπτυχιακές σπουδές στη Διαχείριση Κρίσεων Υγείας (Health Crisis Management) με κατεύθυνση την Τραυματοθεραπεία κι έχει τον τίτλο του focusing guider. Συνεργάζεται με κέντρα ειδικών θεραπειών και συντονίζει τις ΣΧΟΛΕΣ ΓΟΝΕΩΝ του Υπουργείου Παιδείας.Κάνει συγγραφικό έργο με βιβλία και επιστημονικές δημοσιεύσεις σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά.

Περσεφόνη Σπανού

«Η ψυχοθεραπεία είναι ένα ταξίδι με εναλλαγές φωτός και σκιάς. Η διαδρομή κάθε θεραπευόμενου μοναδική, όπως και τα αποτυπώματά του. Σε αυτό το ταξίδι ξεκινάμε συχνά με πολλές αποσκευές, βαλίτσες βαριές, γεμάτες μεταξύ άλλων με οικογενειακά κειμήλια, άρρητες εντολές, εργαλεία που κάποτε αποδείχτηκαν χρήσιμα, κουστούμια ρόλων και πολυσέλιδους οδηγούς επιβίωσης. Οι διαδρομές δεν είναι εύκολες. Όταν σταματήσουμε να κοιτάμε απέναντι και έξω από τον εαυτό μας και δούμε ότι από εμάς εξαρτάται η όποια κατάσταση στη ζωή μας, τότε ο φακός γυρνάει στον εαυτό μας. Αρχίζει η βουτιά στα σκοτάδια μας και η πάλη με τις σκιές, τους φόβους και τα φαντάσματα που κουβαλάμε.  Ιδιαίτερα για εμάς ως θεραπευτές η προσωπική θεραπεία είναι βασικό εφόδιο, για να μπορούμε να συντροφεύουμε τους θεραπευόμενους μας στη δική τους θεραπευτική πορεία. Όπως αναφέρει ο Καρλ Γιουνγκ, το να γνωρίζεις τα δικά σου σκοτάδια είναι η καλύτερη μέθοδος για να διαχειριστείς τα σκοτάδια των άλλων ανθρώπων. Το βασικότερο εργαλείο άλλωστε ενός θεραπευτή είναι ο εαυτός του και αυτός χρειάζεται καλό θεωρητικό εξοπλισμό, προσωπική θεραπεία και εποπτεία. Η ψυχοθεραπεία στα κομβικά σημεία μοιάζει με χειρουργείο ψυχής. Ο θεραπευτής πρέπει να προσέξει πότε και πού θα ακουμπήσει το νυστέρι, τι μήκος και τι βάθος θα έχει η τομή και κυρίως πρέπει να έχει τα χέρια του καθαρά, για να μην την μολύνει. Η εγχείριση όμως γίνεται με τον θεραπευόμενο και όχι στον θεραπευόμενο. Στη δική μας ανοιχτή επέμβαση ο θεραπευόμενος δεν είναι ναρκωμένος, αντιθέτως πρέπει να ξυπνήσουν τα ναρκωμένα συναισθήματά του, να αντικρύσει τις πληγές του και τα ανείπωτα να μπουν σε λέξεις. Μετά την πάλη και την αντιμετώπιση των πιο σκοτεινών κομματιών του εαυτού, σταδιακά αρχίζει η έξοδος προς το φως. Αναθεωρούνται επιλογές ζωής και ο οδηγός επιβίωσης αντικαθίσταται από δεξιότητες ζωής. Το ότι δεν υπάρχουν οδηγίες και βεβαιότητες σε αυτό το σημείο είναι η μόνη ίσως βεβαιότητα. Οι δεξιότητες ζωής μας βοηθούν να κάνουμε επιλογές που ενισχύουν την αυτοπραγμάτωση, την ανάπτυξη του δυναμικού μας και παράλληλα να είμαστε σε ουσιαστική επικοινωνία, επαφή και μοίρασμα με τους άλλους. Τα διάφορα κομμάτια του εαυτού μας προχωρούν σε ολοένα και υψηλότερους βαθμούς σύνθεσης και η ατομικότητα και το μαζί συμπορεύονται εμπλουτίζοντας το ένα το άλλο. Η αυξημένη εσωτερική συγκρότηση που μας προσφέρει η ψυχοθεραπευτική διαδικασία βοηθάει στη διαχείριση του πολύπλοκου, αβέβαιου και ρευστού κόσμου που ζούμε. Η ψυχοθεραπεία λειτουργεί και μετά την ολοκλήρωσή της και δεν σταματά ποτέ, απλώς ο θεραπευόμενος γίνεται θεραπευτής του εαυτού του. Το ταξίδι αυτό δεν έχει τέλος.»

Η Περσεφόνη Σπανού είναι ψυχολόγος - ψυχοθεραπεύτρια με εξειδίκευση στην Ψυχολογία της Υγείας και στη Συστημική – Οικογενειακή Θεραπεία. Έχει 10 έτη διδακτικής εμπειρίας σε θέματα ψυχολογίας και ψυχοθεραπείας και είναι υπεύθυνη του Συμβουλευτικού Κέντρου Φοιτητών του Μητροπολιτικού Κολλεγίου Αθηνών. Έχει συνεισφέρει στη συγγραφή βιβλίων με θέμα τις ανθρώπινες σχέσεις και την ψυχοθεραπεία και είναι υπεύθυνη του συντονισμού των εκδόσεων της σειράς «Ανθρώπινα Συστήματα» του Εργαστηρίου Διερεύνησης Ανθρώπινων Σχέσεων. Διατηρεί ιδιωτικό γραφείο ως αδειούχος ψυχολόγος, ψυχοθεραπεύτρια και οικογενειακή θεραπεύτρια.

Χρυσή Πευκιανάκη

 «H προσωπική μου ψυχοθεραπεία είναι η πιο σημαντική εμπειρία της ζωής μου γιατί χωρίς αυτή δε θα αποκτούσα ή δε θα απολάμβανα τις πιο σημαντικές εμπειρίες της ζωής μου. Δε μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου πως θα ήμουν μητέρα, σύντροφος, και μία επαγγελματίας ψυχικής υγείας,  χωρίς να έχω γνωρίσει πρώτα τις ασυνείδητες πλευρές του εαυτού μου, χωρίς να έχω κάνει εγώ η ίδια αλλαγές όταν το ζητούμενο πολλές φορές άλλωστε εκείνων που μας εμπιστεύονται είναι η δική τους αλλαγή . Σ' αυτή τη διαδρομή δεν ήμουν μόνη. Ήταν και η Κ., και ο Σ. , η Λ. , η Ι. , η Δ., η Β. η Μ. , η  Ε., και όλα τα μέλη της ομάδας στην οποία πραγματοποίησα την προσωπική μου ανάπτυξη δηλαδή την ομαδική ψυχοθεραπεία μου. Τους έχω πάντα “φυλαγμένους” σε ένα μικρό χρυσό κουτί μέσα μου και το ανοίγω για να μου γνέφουν, να μου μιλάνε και να μου στέλνουν μια αγκαλιά στις όμορφες και δύσκολες στιγμές της ζωής μου.» 

H Πευκιανάκη Χρυσή γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κίσσαμο Χανίων. Σπούδασε Κοινωνική Εργασία και Κοινωνική Παιδαγωγική (Sozialpaedagogik) στην Ανώτατη Παιδαγωγική Σχολή Freiburg (Paedagogische Hochscule Freiburg) της Γερμανίας και στη συνέχεια ειδικεύτηκε στο Εργαστήρι Διερεύνησης Ανθρωπίνων Σχέσεων στη Συστημική Θεραπεία και Θεραπεία Οικογένειας. Έχει ειδικευτεί στην τεχνική Marte Meo (μέλος της Marte Meo Hellas),
σε θέματα Διαπολιτισμικής Παιδαγωγικής (Interkulturelle Paedagogik), στην Συμβουλευτική Ψυχομετρία και Διαχείριση Κρίσεων με ειδίκευση στη «Σχολική Συμβουλευτική - Επαγγελματικό Προσανατολισμό και στη «Διοίκηση Οργανισμών-Σχολικών Μονάδων» και στην ειδική αγωγή στην «Εκπαίδευση Ατόμων με Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες»  Προσωπική  ιστοσελίδα:  www.pefkianaki.com

Μαίρη Κίκερη

«Ασχολούμαι ακαδημαϊκά και επαγγελματικά με τον χώρο της ψυχολογίας και της ψυχοθεραπείας περίπου 16 χρόνια και προσωπικά από τότε που γεννήθηκα, το 1978. Για εμένα ψυχοθεραπεία είναι η ίδια η ζωή και όλα αυτά που όλοι συναντάμε στη διαδρομή της. Είναι η αγάπη, η ανάγκη, η φροντίδα, η πειθαρχία, η συντροφικότητα, η μοναξιά, η χαρά, η λύπη, ο πόνος, η ζήλεια, η ντροπή, ο θυμός, τα «πρέπει», τα «θέλω», τα «μπορώ», τα «δεν μπορώ», οι φόβοι μας, οι αγωνίες μας και τόσα ακόμα! Ευγνωμονώ όλους τους ανθρώπους που με εκπαίδευσαν και ακόμα με εκπαιδεύουν στην τέχνη της ψυχοθεραπείας. Τον εαυτό μου, την οικογένεια μου, τους εκπαιδευτές μου, τους θεραπευτές μου, τους  θεραπευόμενούς μου, τους συναδέλφους, τους φίλους μου και την ίδια τη ζωή… Η τέχνη βρίσκεται στο να μπορείς να έρχεσαι σε επαφή με όλα σου τα συναισθήματα και τις σκέψεις χωρίς να αποδιοργανώνεσαι. Επίσης όταν κάτι δύσκολο συμβαίνει και αποσυντονίζεσαι ή αναστατώνεσαι, στο να μπορείς να πάρεις βοήθεια από τους άλλους και τον εαυτό σου. Η τέχνη αφορά στο να ζωγραφίζεις εσύ τον καμβά της ζωής σου, χρησιμοποιώντας τα χρώματα και τα υλικά που σου αρέσουν, μαλακώνοντας και αλλάζοντας τις πινελιές που έχουν κάνει άλλοι πάνω στον πίνακά σου και δεν σου αρέσουν, δεν σου ταιριάζουν. Η αίσθησή μου είναι ότι αν επιτρέψεις και σε άλλους καλλιτέχνες να σε βοηθήσουν στο έργο σου, ο κόπος είναι λιγότερος, το μοίρασμα κάνει τη διαδικασία πιο ευχάριστη και το έργο γίνεται πιο ζωντανό! Η καθημερινή πρακτική της ψυχοθεραπείας, ως επαγγελματίας πια, με βοηθά στο να είμαι σε συνεχή αυτοπαρατήρηση και σε επαφή με τον εαυτό μου, τις ανάγκες μου, τους ανθρώπους που αγαπώ και τα πράγματα που είναι σημαντικά για εμένα. Η δουλειά μου με βοηθά να εκτιμώ καθημερινά τη ζωή, τον εαυτό μου, τα παιδιά μου, τον άντρα μου και όλους όσους έχω στη ζωή μου… και την επαγγελματική και την προσωπική… Με βοηθά να βρίσκω τα εργαλεία που χρειάζομαι για τον καμβά της δικής μου ζωής... Η εμπειρία του να σου δείχνουν τόσοι άνθρωποι τον δικό τους προσωπικό πίνακα και να σε προσκαλούν στο να τους βοηθήσεις να τον εμπλουτίσουν και να τον μεταμορφώσουν σε κάτι που θα τους αρέσει και τους ταιριάζει περισσότερο, είναι μοναδική. Βρίσκω λοιπόν χρήσιμο στη δουλειά μου να ακονίζω τα παλιά πινέλα μου, να αγοράζω καινούργια υλικά, να μαθαίνω και να δημιουργώ νέους τρόπους που μπορώ να χρησιμοποιώ τα παλιά μαζί με τα καινούργια…»

Η Μαίρη Κίκερη γεννήθηκε στην Αθήνα, ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά. Σπούδασε ψυχολογία και ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές στη διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού και στις εργασιακές σχέσεις στο Λονδίνο. Στην συνέχεια ειδικεύτηκε στη συστημική-οικογενειακή θεραπεία και στην συγκινησιακά εστιασμένη θεραπεία ζευγαριών (Emotional Focused Therapy). Έχει εργαστεί στον τομέα της εργασιακής ψυχολογίας και της ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης. Το 2009 ξεκίνησε το ιδιωτικό της γραφείο στην Αθήνα και πρόσφατα στο Πανόραμα της Θεσσαλονίκης. Είναι μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Συστημικής Θεραπείας (ΕΛΕΣΥΘ) και της European Family Therapy Association (EFTA).

 Γρηγόρης Βασιλειάδης

«Δεν υπάρχει κάτι που να με συγκινεί περισσότερο απ’ τα δάκρια των γνήσιων ανθρώπων. Όχι αυτά του πληγωμένου εγωισμού, του μεταμφιεσμένου σε θυματοποίηση θυμού. Ούτε τα χειριστικά δάκρυα των κακομαθημένων «παιδιών» που αρνούνται συστηματικά να μεγαλώσουν. Νιώθω τόσο πρόθυμα παρών στα δάκρυα εκείνα που αποκαλύπτουν τα «μυστικά», τα αθέατα περάσματα αυτών που τους σώθηκαν οι λέξεις.  Στα δάκρυα αυτά που οδηγούνται από τις λέξεις, τις διασαφηνίζουν, και τις υπερβαίνουν.Αισθάνομαι τιμημένος μάρτυρας των γενναίων συν-αγωνιστων της άνευ όρων αυτοαποκάλυψης.Υποκλίνομαι με αβίαστο σεβασμό & ανυπόκριτο θαυμασμό μετέχοντας ως ευγνώμων εταίρος μιας ανθρώπινης σχέσης που στοχεύει στην αλήθεια. Με έναν μαχητή του έρωτα, που υπερβαίνοντας την αμφιθυμία του, θυσιάζει την εικόνα του για να δει στον δικό μου καθρέφτη το δικό του, αληθινό, πρόσωπο.Την ώρα που με κάνει κοινωνό του πλούτου του, καρπώνομαι κι εγώ ο φτωχός μερίδιο της χαράς του, μετέχοντας, μέσα από την δική του συγκατάβαση και γενναιοδωρία, στην προοπτική της βαθιά ερωτικής, ενωτικής σχέσης με το πιο επιθυμητό μου εαυτό...»

Ο Dr. Γρηγόρης Βασιλειάδης σπούδασε ψυχολογία σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο σε αναγνωρισμένα από το κράτος πανεπιστήμια της Ελλάδας, της Ολλανδίας, και της Μ. Βρετανίας. Το 2005 απέκτησε διδακτορικό τίτλο στην Ψυχολογία, από το τμήμα ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Yπήρξε εκπαιδευτής σε προγράμματα σπουδών προπτυχιακού και μεταπτυχιακού επιπέδου στην συμβουλευτική και την ψυχολογία, εισηγητής επιστημονικών σεμιναρίων κι επιστημονικών συνεδρίων με θεματολογία την ψυχοθεραπεία και την συμβουλευτική, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Άρθρα και συνεντεύξεις του έχουν δημοσιευτεί στον δικτυακό τόπο http://www.aftognosia.gr

Χριστινα Γρηγορέα

“Ψυχοθεραπεία......στα άρθρα που κυκλοφορούν διαβάζουμε για την αξία της ψυχοθεραπείας για τον θεραπευόμενο....Σήμερα θα γράψω για την σκοπιά του ειδικού...Εκείνου που βρίσκεται στην απέναντι πολυθρόνα...Η ψυχοθεραπεία λοιπόν ειναι ενα ταξίδι ακόμα και για εμάς τους θεραπευτές.....Μια αναδρομή στην ζωή του θεραπευομενου απο τότε που θυμάται....Αλλα ακόμα και αν δεν θυμάται απο τότε που "θυμάται" το σώμα του...Αλλωστε, μια εμπειρία την βιώνουμε μέσα απο πολλα κανάλια.Το γνωσιακό ειναι ενα απο αυτά. Τα υπόλοιπα αφορούν τις σωματικές αισθήσεις,τους ήχους,τις μυρωδιές,τα συναισθηματα,τις εικόνες. Και ενα ειναι σίγουρο: Ακόμα και όταν πιστεύουμε οτι "ξεχάσαμε", το σώμα μας θυμάται. Και μεταφέρει στο "τωρα", πληγές του "τότε". Και σε αυτή την διαδικασία είμαστε συνεργάτες και συνοδοιπόροι με τον θεραπευόμενο-η. Ειναι σαν ενα παζλ που αρχικά μας δίνεται φαινομενικά ολόκληρο αλλα κοιτάζοντας το προσεκτικά παρατηρούμε σε κάποια σημεία κενά. Εκεί καλούμαστε να βοηθήσουμε τον θεραπευόμενο να ανακαλύψει τα κομμάτια που λείπουν. Για να μπορέσει να χαρεί το "τωρα" του χωρίς δυσφορία για το "χτες" και υπέρμετρο άγχος για το "αύριο". Τους θαυμάζω τους θεραευομενους μου. Γιατί εχουν το θάρρος και το σθένος να ανακαλύψουν τον εαυτό τους, να βοηθηθούν,να προβληματιστούν,να αλλάξουν,να αναθεωρήσουν και να βελτιώσουν εν τέλη την ζωή τους. Και αισθάνομαι τυχερή που ειμαι εκεί μαζί τους, σε αυτή την διαδικασία.”

Η Χριστίνα Γρηγορέα έχει σπουδάσει Ψυχολογία της Υγείας στην Αγγλία (MSc). Έχει κάνει πανεπιστημιακή  μετεκπαίδευση στην Προαγωγή Ψυχικής Υγείας στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο και έχει ολοκληρώσει διετές προγραμμα Γνωσιακής Συμπεριφορικης Θεραπείας στην Εταιρία Έρευνας και Θεραπείας της Συμπεριφοράς. Επιπλεον έχει  εκπαιδευτεί στην μέθοδο απευαισθητοποίησης και επεξεργασίας μέσω οφθαλμικών κινήσεων (EMDR). Διατηρεί ιδιωτικό γραφειο στον Υμηττο.

Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΑ: Ο ρόλος του ως πατέρας

Ο παραδοσιακός ρόλος του πατέρα τον θέλει υπεύθυνο για δύο κυρίως αρμοδιότητες. Πρώτον, φροντίζει να καλύψει τις οικονομικές ανάγκες της οικογένειας και δεύτερον εφαρμόζει «σθεναρά» τη πειθαρχία. Δεν ασχολείται με τη φροντίδα και την ανατροφή των παιδιών. Αυτό είναι μία δραστηριότητα που εναπόκειται στα καθήκοντα της μητέρας. Ο ρόλος αυτός είναι σύμφωνος με το στερεότυπο κατά το οποίο οφείλουν να είναι δυνατοί, σκληροί και επιθετικοί στις σχέσεις τους με τους άλλους. Η μικρή τους συμμετοχή στο μεγάλωμα των παιδιών τους μπορεί να προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στην ψυχολογική ανάπτυξη των παιδιών και στη δόμηση της προσωπικότητάς τους. Για παράδειγμα, μπορεί να έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, μικρή ανοχή στη ματαίωση, να μη μπορούν να ελέγχουν τις παρορμήσεις τους και να έχουν προβληματικές διαπροσωπικές σχέσεις. Τα παιδιά νιώθουν ότι οι πατέρες τους τα απορρίπτουν. Παρά τα προβλήματα που δημιουργεί στην ανάπτυξη των παιδιών, ο παραδοσιακός πατρικός ρόλος δημιουργεί προβλήματα και στη ψυχολογική ανάπτυξη των ίδιων των πατέρων. Οι ίδιοι αισθάνονται ότι εμποδίζονται να ολοκληρώσουν το «γενεσιουργό δυναμικό» τους, γεγονός που τους γεμίζει με ένα κενό στη συναισθηματική τους ζωή ως πατέρες. Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις των χωρισμένων πατέρων που νιώθουν άγχος και κατάθλιψη εξαιτίας της μικρής τους συμμετοχής στην ανατροφή των παιδιών τους.

Ενδοψυχικά και διαπροσωπικά εμπόδια που συναντά ο πατέρας τροφός

            Πολλές φορές, στην προσπάθειά τους για περισσότερο ενεργή συμμετοχή στην ανατροφή των παιδιών τους έρχονται αντιμέτωποι με άγχος σε συνειδητό ή ασυνείδητο επίπεδο. Το άγχος τους αυτό οφείλεται στην εκπαίδευση και κοινωνικοποίησή τους στον παραδοσιακό ανδρικό ρόλο στα καθήκοντα του οποίου δεν περιλαμβάνεται η ανατροφή των παιδιών που αποτελεί –όπως έχει αναφερθεί παραπάνω- καθαρά γυναικεία δραστηριότητα.

Ακόμη ένας γενεσιουργός παράγοντας του άγχους τους είναι ο φόβος της αποτυχίας, ανεπάρκειας και ανικανότητας που βιώνουν λόγω της αβεβαιότητάς τους για τις ικανότητές τους σε αυτόν τον τομέα.  Ο φόβος τους αυτός τροφοδοτείται και ενισχύεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης  μέσω διαφόρων διαφημίσεων και τον κινηματογράφο μέσω πολλών ταινιών όπου η φροντίδα του παιδιού εναπόκειται στον πατέρα που παρουσιάζεται ανίκανος λόγω της απειρίας του.

            Ωστόσο, τα πιο σημαντικά και βαθιά ενδοψυχικά εμπόδια που συναντούν οι πατέρες στην προσπάθειά τους να συμμετάσχουν στη φροντίδα των παιδιών τους πρέπει να αναζητηθούν στις εμπειρίες τους με τους δικούς τους πατέρες. Προκειμένου λοιπόν να αναπτύξουν εσωτερική συνοχή και μια ικανοποιητική αυτοεκτίμηση, ταυτίστηκαν με τους πατέρες τους που σε γενικές γραμμές δε περνούσαν πολύ καιρό μαζί τους όταν ήταν παιδιά. Αποτέλεσμα της ταύτισης αυτής είναι να βιώνουν άγχος όταν εκδηλώνουν συμπεριφορές που αποκλίνουν από αυτό το πρότυπο.

            Επιπλέον, μερικοί ειδικοί υποστηρίζουν ότι σοβαρή πηγή ενδοψυχικού άγχους αποτελεί το γεγονός ότι τα αγόρια αρχικά, λόγω του ότι έχουν ανατραφεί από τις μητέρες τους, είχαν ταυτιστεί με το γυναικείο φύλο. Το γεγονός αυτό τους προκαλεί έντονο άγχος γιατί νιώθουν ότι αποτελεί απειλή για την ταυτότητα του φύλου τους και τους ωθεί στο να επιμένουν στην αυστηρή τήρηση διαπροσωπικών ορίων κάτι που δεν είναι εφικτό όταν ασχολούνται με την ανατροφή των παιδιών τους.

            Σε διαπροσωπικό επίπεδο συναντούν εμπόδια στην προσπάθειά τους για περισσότερη συμμετοχή στη φροντίδα των παιδιών τους εξαιτίας «ανοιχτής ή καλυμμένης αμφιθυμίας» της μητέρας. Ενώ δηλαδή η πλειοψηφία των γυναικών αναφέρει ότι θα ήθελε τη βοήθεια των συζύγων τους στη φροντίδα των παιδιών, αυτό, στην πράξη, είναι κάτι που οι ίδιες δεν επιτρέπουν. Δυσκολεύονται να αφήσουν τον ρόλο του «κυρίαρχου γονέα» για δικούς τους προσωπικούς και ψυχολογικούς λόγους. Συνεπώς, μπορεί να είναι πολύ αυστηρές, επικριτικές, να μην αναγνωρίζουν τις προσπάθειες των ανδρών τους και να τις υποβιβάζουν. Τα διαπροσωπικά εμπόδια που συναντούν οι πατέρες είναι πιο ξεκάθαρα στις διαζευγμένες οικογένειες όπου οι πατέρες, προκειμένου να μην έρθουν σε περαιτέρω διενέξεις με τις πρώην συζύγους τους, αναγκάζονται να περνούν πολύ λίγο χρόνο με τα παιδιά τους. Η μικρή τους αυτή συμμετοχή στη ζωή των παιδιών τους, τους προκαλεί άγχος και ανησυχία.

Συνέπειες της αύξησης της συμμετοχής του πατέρα

            Από έρευνες που έχουν γίνει (Radin, 1982), έχει βρεθεί ότι όταν υπάρχει υψηλή πατρική συμμετοχή στη φροντίδα των παιδιών τότε, τα παιδιά έχουν περισσότερο την αίσθηση ότι μπορούν να ασκήσουν έλεγχο στη ζωή τους. Επιπλέον, παρουσιάζουν καλύτερη ανάπτυξη στη γνωστική ικανότητα ιδιαίτερα στον τομέα της γλώσσας. Ακόμη, η αύξηση της πατρικής συμμετοχής στη ζωή των παιδιών συνδέεται με λιγότερο στερεότυπες αντιλήψεις των παιδιών για τους γονεϊκούς ρόλους (Radin,1982 Sagi,1982). Έρευνες σε διαζευγμένες οικογένειες (Abarbanel,1979 Luepnitz,1982 Steinman,1981) έχουν δείξει ότι υψηλό επίπεδο πατρικής συμμετοχής ωφελεί τα παιδιά και συντελεί στην καλή προσαρμογή τους. Στις οικογένειες με κοινή επιμέλεια, τα παιδιά δε νιώθουν ότι χάνουν τη σημαντική σε αυτά σχέση με τον πατέρα τους (Hetherington&Hagan,1986).

            Από την πλευρά τους οι πατέρες, όσο περισσότερο ενεργά συμμετέχουν στην ανατροφή των παιδιών τους, τόσο πιο πολύ αισθάνονται ότι μπορούν να κατανοούν τις ανάγκες των παιδιών τους και να είναι ευαισθητοποιημένοι σε αυτές. Ακόμα, απολαμβάνουν το χρονικό διάστημα που περνούν με αυτά και νιώθουν την εγγύτητα που αναπτύσσεται μεταξύ τους. Όλα αυτά συμβάλλουν και ευνοούν την αίσθηση σιγουριάς και αποτελεσματικότητας για τους εαυτούς τους (Russell,1986). Συχνά, η αυξημένη επαφή και ευθύνη οδηγεί στην αύξηση των συγκρούσεων με τα παιδιά. Παρόλα αυτά όμως, η πλειοψηφία των πατέρων αναφέρει ότι αποκομίζει μεγάλη ικανοποίηση από τον γονεϊκό ρόλο (Russell&Radin, 1983).

            Όσο αυξάνει η συμμετοχή των ανδρών στην ανατροφή των παιδιών, τόσο μειώνεται το φορτίο που έχουν οι μητέρες, οι οποίες έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή τους. Αυτό τις κάνει να νιώθουν περισσότερο αυτόνομες και να έχουν μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση. Ωστόσο, υπάρχει και η μειοψηφία που νιώθει έντονη δυσαρέσκεια γιατί αισθάνονται πως μειώνεται η επαφή τους με τα παιδιά και η επιρροή τους πάνω τους.

Δυσλειτουργικοί τύποι σχέσεων πατέρα-παιδιού

            Η ελλιπής και δυσλειτουργική πατρική συμμετοχή στη φροντίδα των παιδιών πολλές φορές προκαλεί προβλήματα συμπεριφοράς ή συναισθηματικά προβλήματα στα παιδιά, στους ίδιους και στις οικογένειες. Οι πιο συνηθισμένες δυσλειτουργικές σχέσεις πατέρα-γιου είναι η αποδέσμευση, η σύγκρουση, η συμμαχία και η κακοποίηση.

            Στην αποδέσμευση η συμμετοχή του πατέρα στην καθημερινή ζωή του παιδιού είναι μικρή έως ανύπαρκτη. Την απουσία αυτή το παιδί την εκλαμβάνει ως απόρριψη με αποτέλεσμα να έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση. Σε αυτές τις περιπτώσεις το παιδί είτε παρουσιάζει διαταραχές διαγωγής είτε πάσχει από κατάθλιψη.

            Στη σύγκρουση ο πατέρας παρουσιάζεται ως μία αυταρχική, αυστηρή, τιμωρητική προσωπικότητα που επιβάλλει τη πειθαρχία. Το παιδί συνήθως δυσκολεύεται να ελέγξει τη συμπεριφορά του και γίνεται επιθετικό.

            Στη συμμαχία αναπτύσσεται μία «ανοιχτή ή καλυμμένη συμμαχία» μεταξύ πατέρα και παιδιού. Αυτός ο τύπος είναι πιο συχνός στις σχέσεις πατέρα-κόρης παρά πατέρα-γιου.

            Τέλος, η κακοποίηση είναι ο πιο ακραίος τύπος δυσλειτουργικής σχέσης πατέρα-παιδιού και αφορά τη σωματική ή τη σεξουαλική κακοποίηση. Οι πατέρες που κακοποιούν το παιδί τους έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, δυσκολεύονται να ελέγξουν τις παρορμήσεις τους και δεν μπορούν να αντέξουν τις ματαιώσεις. Συνήθως, αυτοί που έχουν προβεί σε σεξουαλική κακοποίηση, το αρνούνται κατηγορηματικά και όταν αναγκαστούν να το παραδεχτούν προσπαθούν μέσω της εκλογίκευσης να δικαιολογηθούν λέγοντας ότι με αυτόν τον τρόπο δείχνουν την αγάπη τους.

Πηγή: Άνδρες σε θεραπεία-  ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ των METH L. RICHARD, PASICK ROBERT, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, έτος 2000.

Η ψυχολόγος Φρόσω Φωτεινάκη δίνει συμβουλές για καλύτερες σχέσεις

Οι δύο βασικοί άξονες που χρειάζονται την προσοχή και την φροντίδα των συντρόφων στο πέρασμα του χρόνου είναι η επικοινωνία του ζευγαριού και η σεξουαλική του ζωή.

Όσον αφορά την επικοινωνία, σε μια μακρόχρονη σχέση η ανάγκη για ανοιχτή και ειλικρινή επικοινωνία ανάμεσα στους συντρόφους γίνεται πλέον καθοριστική. Έχω μάλιστα παρατηρήσει, μέσα από την κλινική μου εμπειρία, πώς η έκβαση μιας σχέσης στο πέρασμα των χρόνων είναι στενά συνυφασμένη με τον τρόπο που θα επιλέξει το ζευγάρι να διαχειριστεί την επικοινωνία του αλλά και τον τρόπο που θα διεκδικήσει την επικοινωνία αυτή. 

Συνηθίζω να λέω πως η επικοινωνία είναι ο «βασιλικός δρόμος» για την διατήρηση μιας ζωντανής, υγιούς και ισορροπημένης σχέσης. Αυτό που οι σύντροφοι είναι απαραίτητο να αντιληφθούν, είναι πως επικοινωνία σημαίνει καταρχήν «ακούω» κι έπειτα «μιλάω»: ακούω χωρις να σκέφτομαι τι θα απαντήσω, ακούω χωρίς άμυνες και διάθεση κριτικής. Ακούω έχοντας την διάθεση να καταλάβω στην ουσία του, αυτό  που ο σύντροφός μου προσπαθεί να μου επικοινωνήσει. Επικοινωνία σημαίνει δίνω και παίρνω, εκφράζω τις επιθυμίες μου αλλά και αφουγκράζομαι και εμπεριέχω τις επιθυμίες του άλλου.

Όπως προανέφερα, η συναισθηματική επικοινωνία σε συνδυασμό με την ερωτική επικοινωνία αποτελούν τα δύο ζωτικά κομμάτια της σχέσης. Είναι συχνό φαινόμενο στο πέρασμα του χρόνου οι σύντροφοι να «χάνουν» την ερωτική έκφραση που άλλοτε τους ένωνε αφού βουλιάζουν σε μια καθημερινότητα, σε μια ρουτίνα που δεν τους διεγείρει πια. Για το λόγο αυτό, είναι σημαντικό τόσο ο άνδρας όσο και η γυναίκα να λειτουργούν συμμαχικά στην προσπάθεια να κρατήσουν ζωντανή τη ερωτική τους ζωή διεκδικώντας μια ολοκληρωμένη σχέση! Η ερωτική επικοινωνία δεν είναι μόνο η διείσδυση: είναι η έκφραση της έλξης που βιώνω για τον σύντροφό μου, το ερωτικό άγγιγμα, τα παιχνίδια, οι στιγμές που μας προσφέρουν ηδονή και μας ενώνουν ακόμη περισσότερο.

Οι σχέσεις περνάνε από διάφορες φάσεις και κάποια στιγμή η ρουτίνα μπαίνει στην καθημερινότητα. Παρακάτω σας παραθέτω απλούς τρόπους που έχει αποδειχθεί μέσα από την κλινική μου εμπειρία πως βοηθούν το ζευγάρι να κρατά την σπίθα της σχέσης του αναμμένη:

#Επιστροφή...στα φιλιά!

Το φιλί, που στην αρχή αποτελεί έναν από τους πιο ερεθιστικούς τρόπους ερωτικής αλληλεπίδρασης του ζευγαριού, σταδιακά «χάνεται» από την καθημερινότητά του και ουσιαστικά παίρνει την μορφή ενός τυπικού φιλιού την στιγμή της συνάντησης λίγο πριν την έξοδο ή την στιγμή του αποχωρισμού κατά την επιστροφή. Εάν θες να σε θέλει όπως πρώτα... φίλησε τον όπως πρώτα! Με το πάθος, τις προσδοκίες, τον ερωτισμό του πρώτου καιρού που δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα άκρως ερεθιστική.

#Μην συντηρείς... το σεξ της συντήρησης!

«Το σεξ της συντήρησης» είναι το σεξ της ρουτίνας, το διεκπεραιωτικό σεξ που το ζευγάρι κάνει μετά από καιρό μόνο και μόνο για να συντηρήσει την εικόνα μιας ενεργής σεξουαλικής ζωής. Το «σεξ της συντήρησης» δεν εμπεριέχει πάθος, εκπλήξεις παρά μια προδιαγεγραμμένη πορεία κατά την οποία τόσο ο άνδρας όσο και η γυναίκα ξέρουν πώς ακριβώς θα ξεκινήσει και πώς θα τελειώσει το ερωτικό παιχνίδι. Πώς όμως θα πάψεις να συντηρείς το «σεξ της συντήρησης»;

#Ανάτρεψε την ρουτίνα της καθημερινότητας!

Φυσικά για να σε θέλει όπως πρώτα δε φτάνει να σπάσεις την σεξουαλική ρουτίνα, αλλά πρωτίστως χρειάζεται να διαφύγετε από την ρουτίνα της καθημερινότητας. Το στοιχείο της έκπληξης είναι αυτό που μπορεί να δώσει κίνητρο στο ζευγάρι «κάτι να περιμένουν μέσα στην ημέρα τους», και φυσικά να μετατρέψει μια ανιαρή καθημερινότητα σε μια ευχάριστη αναμονή της επόμενης έκπληξης! Ένα δείπνο μαγειρεμένο από εσένα, ένα μασάζ σε εκείνον μετά από μια δύσκολη ημέρα, μια μονοήμερη απόδραση μπορούν να αποτελέσουν ευχάριστες εκπλήξεις που θα ανατρέψουν την ρουτίνα της καθημερινότητας!

#Βγες με τις φίλες σου κι απόκτησε νέα ενδιαφέροντα!

Όσο περισσότερο φροντίζεις το ανεξάρτητο και αυτόνομο κομμάτι σου, τόσο πιο ερωτεύσιμη θα γίνεσαι στα μάτια του! Περιποιήσου τον εαυτό σου και βγες για ένα καφέ με τις φίλες σου ή ακόμη ξεκίνησε μια δραστηριότητα, ένα νέο hobby που θα σε εξελίξει και θα σου ανοίξει νέους ορίζοντες κάνοντάς σε να φαίνεσαι στα μάτια του συντρόφου σου μια λιγότερο «γνωστή» φυσιογνωμία- ένας άνθρωπος που έχει ακόμη νέες πτυχές να μοιραστεί μαζί του.

#Άφησε στην άκρη την γκρίνια!

Είναι ίσως το πιο συχνό παράπονο που ένας άνδρας θα φέρει στο γραφείο μου. Εάν επιδιώκεις να αισθανθεί για εσένα όπως στην αρχή, τότε χρειάζεται να μάθεις να επικοινωνείς μαζί του απαλλαγμένη από θυμό και γκρίνια. Όπως τότε που για ό,τι κι αν ήθελες να εκφράσεις έψαχνες τον πιο σωστό και γλυκό τρόπο... Προσπάθησε να αφήσεις λοιπόν στην άκρη την γκρίνια και να γίνεις μια ερωτεύσιμη σύντροφος που γνωρίζει τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο για να επικοινωνεί τα θέλω και της επιθυμίες της.

#Τόνωσε το Εγώ του!

Ένας άνδρας που αισθάνεται αυτοπεποίθηση, που λαμβάνει επιβεβαίωση και επιβράβευση μέσα από την σχέση σας, είναι ένας άνδρας ο οποίος θα σε προσεγγίσει ερωτικά και θα εκφράσει το ενδιαφέρον του με δυναμισμό και πάθος! Στην αρχή, όταν όλοι εξιδανικεύουμε τον σύντροφό μας, τόνωνες συνεχώς το εγώ του κάνοντάς τον να αισθάνεται «θεός». Σταδιακά, απομυθοποιούσες εκείνον και έβλεπες όλο και πιο ξεκάθαρα τα αδύναμα σημεία του. Αναρωτήσου όμως για μια στιγμή «πώς περιμένεις να δει σε εσένα όσα έβλεπε στην αρχή, όταν εσύ βλέπεις μόνο τα αρνητικά του σημεία και όσα χρειάζεται να βελτιώσει...;»

#Άφησε τον ελεύθερο!

Και φυσικά, για να είναι μαζί σου ο άνδρας που ήταν όταν γνωριστήκατε, χρειάζεται να ζει και να «αναπνέει» όπως τότε! Άφησέ τον να πάρει ανάσες ξενοιασιάς μαζί με φίλους του, κάνοντας αγαπημένες δραστηριότητες και hobbies και κυρίως άστον και πάλι να αισθανθεί πως το να περάσει χρόνο μαζί σου βασίζεται σε ένα «θέλω» και όχι σε ένα πρέπει... όπως ακριβώς στα πρώτα σας ραντεβού!

Ποιό είναι το προφίλ των ατόμων που  φαίνεται συνήθως να αναλαμβάνουν τον ρόλο του τρίτου ατόμου σε μία σχέση;

Η συνειδητή και επαναλαμβανόμενη επιλογή ενός ατόμου να παίζει τον ρόλο του «τρίτου ατόμου», φανερώνει ουσιαστικά μια ελειμματική σχέση με τον ίδιο του τον εαυτό. Ένας άνθρωπος που περιορίζει τόσο πολύ τον εαυτό του σε μια προσωπική σχέση, αρκούμενος στον λιγοστό χρόνο και χώρο που ο παρτενέρ του θα του αφιερώσει, συχνά κουβαλά μια χαμηλή αυτοεκτίμηση, ουσιαστικά δηλαδή δεν πιστεύει ο ίδιος πως αξίζει την απόλυτη προσοχή, το αναπόσπαστο ενδιαφέρον του ερωτικού του συντρόφου.

Επιπλέον, ένα τέτοιο μοτίβο επιλογών ενδεχομένως να φανερώνει μια άρνηση, μια ουσιαστική αντίσταση απέναντι στην δέσμευση.  Επιλέγοντας τον ρόλο του τρίτου ατόμου, αποφεύγει κανείς το πραγματικό πλαίσιο μιας σχέσης, τις ευθύνες, τις υποχρεώσεις, την πραγματική δέσμευση που μια αποκλειστική σχέση προυποθέτει. Κρατά σημαντικές συναισθηματικές αποστάσεις, αυτή όμως η εκ των πραγμάτων περιορισμένη εγγύτητα είναι ακριβώς το ζητούμενο. Έτσι, η σχέση με κάποιο δεσμευμένο άτομο εξασφαλίζει την επιθυμητή απόσταση και διατηρεί σε χαμηλά επίπεδα το άγχος που προξενεί η δέσμευση.

Συνήθως, το γεγονός ότι το αγαπημένο πρόσωπο είναι δεσμευμένο, δεν είναι απλώς μία λεπτομέρεια, που μονάχα αυτή στέκει εμπόδιο σε μία κατά τα άλλα υπέροχη ιστορία. Eίναι από την αρχή μέρος της ιστορίας και ίσως -υποσυνείδητα- μέρος της έλξης που νιώθει το «τρίτο πρόσωπο». Μια ερωτική ιστορία δεν προκύπτει ποτέ στο κενό. Kαθρεφτίζει στοιχεία από την ιστορία των γονιών μας, τη σχέση μας μαζί τους και τις μνήμες μας, όπως αυτές διαμορφώθηκαν, σύμφωνα με την δομή της προσωπικότητάς μας. Διαμορφώνουμε προτιμήσεις και ερωτικά πρότυπα μέσα από την ταύτισή μας με το γονέα του ίδιου φύλου και μέσα από τη γοητεία που μας ασκεί ο γονέας του αντίθετου φύλου. Όταν λοιπόν κάποιος άνθρωπος βρίσκει τον εαυτό του σε ερωτικές σχέσεις με μη διαθέσιμα άτομα, μπορούμε να υποθέσουμε ότι αναπαράγει κάτι που του είναι οικείο, ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ζει κάτι τέτοιο. Kάτι από την ατμόσφαιρα της τωρινής του σχέσης ίσως να θυμίζει μία πτυχή της παιδικής του ηλικίας. 

Είναι εξαιρετικά σημαντικό για ένα άτομο που σχετίζεται κατ’ εξακολούθηση με αυτό τον τρόπο να αντιληφθεί ποιο σκοπό εξυπηρετούν αυτές οι επιλογές του. Αναγνωρίζοντας τους βαθύτερους φόβους του και τις πραγματικές ανασφάλειες, θα μπορέσει να απαλλαγεί από τα βαρίδια που κουβαλά και να διεκδικήσει μια πραγματική σχέση συναισθηματικής εγγύτητας, ένα πεδίο ανταλλαγής συναισθημάτων χωρίς περιορισμούς και ψέμματα. 


Πώς επηρεάζει η οικονομική ανασφάλεια τη σχέση ενός ζευγαριού με κοινό πορτοφολι;

Είναι σαφές πως η οικονομική ανασφάλεια έχει προκαλέσει ανησυχία, άγχος, αγωνία αλλά και φόβο σε πολλά ζευγάρια και οικογένειες. Το «κοινό πορτοφόλι», όταν είναι μια αμοιβαία συμφωνημένη κατάσταση από το ζευγάρι, φανερώνει μια συμμαχική διάθεση που τις περισσότερες φορές προυπήρχε της οικονομικής κρίσης. Σε μια σχέση που είναι συμπαγής, που έχει μάθει να λειτουργεί στο πλαίσιο ομάδας και στην οποία οι σύντροφοι προγραμματίζουν από κοινού τις οικονομικές υποχρεώσεις, οι κραδασμοί της οικονομικής κρίσης μπορούν να απορροφηθούν και να απειλήσουν λιγότερο το ζευγάρι, στο συναισθηματικό και ψυχικό επίπεδο. Ακόμη κι αν τα πρακτικά κομμάτια της καθημερινότητας διεκπεραιώνονται με μεγαλύτερη δυσκολία, ακόμη κι αν τα υλικά αγαθά είναι λιγότερο προσβάσιμα, ένα ζευγάρι που στέκει ενωμένο απέναντι στην οικονομική ανασφάλεια έχει περισσότερες πιθανότητες να βρει εναλλακτικές λύσεις αφού είναι περισσότερο «οχυρωμένο», ευέλικτο και δυνατό απέναντι στις προκλήσεις και τις δυσκολίες.

Αντίθετα, για δύο συντρόφους που είχαν μάθει να λειτουργούν ως μονάδες όσον αφορά τα οικονομικά, η οικονομική ανασφάλεια ενδέχεται να προκαλέσει μεγαλύτερο ψυχικό κόστος αφού το «κοινό πορτοφόλι» γίνεται πλέον επιβεβλημένη ανάγκη για την οικονομική τους επιβίωση και βιώνεται συχνά σαν μια ακόμη απώλεια. Φυσικά, επιπλέον τριγμοί δημιουργούνται όταν το «κοινό ταμείο» προκύπτει από ένα «πρέπει» και όχι από ένα «θέλω» ενώ πολλές φορές η εκούσια συμμαχική οικονομική διαχείριση φανερώνει μια συνολικά καλύτερη επικοινωνία και σχέση του ζευγαριού. 

Φρόσω Φωτεινάκη

Συμβουλευτική Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

Ειδικευμένη Στην Ψυχοδυναμική Προσέγγιση

MBACP, Pg. Dip., M.Sc. Counselling